Bladgrond
Roland Jooris
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Querido, 2001 |
Woord Volwassenen Poezie : JOOR |
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Querido, 2001 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : JOOR |
31/12/2002
Roland Jooris zou Roland Jooris niet zijn mocht hij in deze dichtbundel geen plaatsje vrijgehouden hebben voor de beeldende kunst. Die behandelt hij met verve in de reeks 'Oogopslag'. Maar in een titel als Gekras hoor je ook meteen het geluid van de kroontjespen op het witte blad. Het gros van deze gedichten, geordend in meestal sterk gestructureerde reeksen, heeft dan ook de poëzie als onderwerp. Zo komt het schrijfproces, het schrijven als daad aan bod in de reeks 'Gaandeweg'. De gedichten uit 'Tweespraak' gaan, verder, over de figuur van de dichter en over zijn onvermogen te communiceren met de ander. En de interessantste reeks 'Onpeilbaar' legt de hand op het onvatbare wezen van de inspiratie. "Ondoorgrondelijk / vijvervlak, lispelend / lis, snijdend / riet // donkere hengelaar": zo klinkt de aanhef van het sterke '(Dag visserke-vis)', met een knipoog naar Van Ostaijen. De vissen willen niet bijten en zelfs het lis heeft een spraakgebrek: hier heerst een compleet gebrek aan inspiratie. Het "ondoorgrondelijk / vijvervlak" uit dit worst-case-scenario contrasteert pijnlijk met de "Bezinking / van zilver en maan / in het dronken water" uit het vorige gedicht, 'Oever', waarin de dichter de poëzie klaarblijkelijk wel zal kunnen verschalken. In '(Dag visserke-vis)' kan de dichter alleen dromen van de maan, die als licht in de duisternis het geschikte klimaat voor het schrijven schept en de schrijver inspireert. Net als de maan is de grond een belangrijk symbool in deze reeks (eigenlijk is de grond subtiel maar prominent aanwezig in de hele bundel, vaak in woorden als 'ondoorgrondelijk', 'gronderig', 'grondeloze', 'grondtoon'). Hij staat voor het aardse en onvruchtbare. Ideaal is het wanneer de maan de aarde verlicht, wanneer maan en aarde samenkomen in het water. Of in de poëzie.
Met Gekras heeft Roland Jooris een gebalde bundel afgeleverd. Geen woord staat er te veel en ieder woord stáát er. [Anneleen De Coux]
Albert Hagenaars
Het is volkomen terecht dat het werk van Roland Jooris (1936) nu in ons land wordt uitgegeven. Hij is in Vlaanderen bekend vanwege z’n uiterst karige zegging en niet minder zuinige beeldspraak, beide instrument voor de operatie-achtige processen waarmee hij naar het wezen der dingen speurt. 'Gekras', bestaande uit 6 korte afdelingen, wijkt inhoudelijk nauwelijks af van vorige bundels. Er is opnieuw aandacht voor o.a. de dagelijkse omgeving (in het bijzonder de van mensen ontdane ruimte), beeldende kunst (ditmaal Mondriaan en Bonnard), muziek (Satie, wiens stukken zo verwant zijn aan Jooris' taal), en de taal zelf als arbeidsmateriaal. Hoewel deze gedichten getuigen van verdere rijping is 'Gekras' daarom eerder een bevestiging van Jooris' mogelijkheden en positie dan een belangrijke nieuwe stap. Logischer was geweest deze officiële introductie in Nederland te begeleiden met een ruim overzicht van ouder werk (plus eventueel nieuwe verzen) dan met dit dunne uitgaafje van 26 teksten, hoe goed ook. Jooris verdient dat evenzeer als de Nederlandse lezer.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.