In een arbeidersstadje ten westen van Londen krabbelt een schoolmeisje, betoverd door de eerste vonken van haar verbeelding, verhalen achter in haar oefenschrift. Terwijl ze opgroeit verandert alles en iedereen in brandstof voor haar vurige talent. De grote Russische man met de kleine bruine auto die rondloopt in de supermarkt waar ze als caissière werkt en die haar een exemplaar toestopt van Jenseits von Gut und Böse. De toenemende stapels met andere boeken waarin ze zichzelf verliest en vindt. Zelfs het op een verwoestende manier ontsporen van een vriendschap. De opwinding waarmee ze personages en scenario’s in haar hoofd oproept, wordt geëvenaard door de vreugde waarmee ze haar eigen weg door de wereld creëert.
Een jonge vrouw en haar ex-vriendin brengen samen haar poëzie op podia in Dublin en belanden in een vierhoeksverhouding met een fotografe en haar man.
Een schrijver is op het platteland gaan wonen om zich van de wereld af te sluiten, maar mensen van verschillend pluimage en diverse achtergronden komen toch gewoon zijn leven binnen.
Wanneer een jongeman zijn paspoort wil verlengen ontdekt hij dat zijn vader officieel een Russische naam draagt. Hij gaat op zoek naar zijn ware identiteit en komt uiteindelijk in Sint-Petersburg terecht.
Als een middelmatige schrijver van thrillers zich waagt aan een moderne hervertelling van Don Quichotte leidt dat onverwacht tot de dreiging van de roman en van de auteur.
Hoe zou het gaan met Lucy Barton, het hoofdpersonage uit de roman Ik heet Lucy Barton? Elizabeth Strout beschrijft opnieuw, in onderling verbonden verhalen, haar wereld en de mensen om haar heen.
De gesprekken die een moeder en dochter voeren in een ziekenhuis, waar de dochter moet blijven omdat er na een blindedarmoperatie een infectie optrad, maken hun onderliggende relatie pijnlijk duidelijk.
