Achter tralies : hoelang houdt de gevangenis nog stand?
Hans Claus
Hans Claus (Redacteur), Christel Beyens (Redacteur), Ronny De Meyer (Redacteur), Marjan Gryson (Redacteur), Liesbeth Naessens (Redacteur)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
ASP, 2013 |
MAGAZIJN : NON-FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : 395.83 CLAU |
31/12/2013
Het bestaand penitentiair systeem en het falen ervan wordt met de regelmaat van de klok onder de aandacht gebracht. Gevangenissen zitten overvol en mensen komen doorgaans niet beter buiten dan ze binnen zijn gegaan. Hun sociaal weefsel raakt verstoord en de contacten met andere gedetineerden zijn niet altijd even bevorderlijk voor hun re-integratie na afloop van de detentie. Capaciteitsverhoging alleen kan het probleem niet oplossen volgens de bezielers van het project waarover het hier gaat. Met Huizen stellen de auteurs samen met de vzw De Huizen en de Liga voor de Mensenrechten het resultaat voor van het onderzoeksproject ‘Gedifferentieerde strafuitvoering’. Een groep wetenschappers, studenten, juristen, architecten en mensen uit het veld ontwikkelden het project ‘De huizen’, waarmee een totaal nieuwe aanpak van bestraffing en opsluiting wordt beoogd.
Ze stellen zich met name de vraag of de manier van detentie niet in vraag moet worden gesteld, alsook het wezen van het negentiende-eeuwse, cellulair opgevatte gevangenisconcept. De vermeend heilzame werking van eenzame opsluiting is intussen volledig achterhaald. In dit boek wordt nagedacht over hoe detentie in de toekomst beter georganiseerd kan worden, volgens de krachtlijnen kleinschaligheid, differentiatie en nabijheid. Detentie moet aansluiten bij de maatschappelijke evolutie: de wereld is veranderd en dat vraagt een aangepaste bestraffing. Detentie en reclassering moeten volgens de auteurs hand in hand gaan. Met behulp van een individueel ‘oplossingstraject’ kan detentie worden ingezet als middel voor constructieve re-integratie in de maatschappij en kan de vicieuze cirkel waarin veel gedetineerden na hun gevangenisstraf belanden, worden doorbroken. Straffen op maat vragen op hun beurt ook detentie op maat: in detentiehuizen, met opsluiting in kleine groepen.
Het huidig penitentiair stelsel strookt niet met deze maatschappelijke verwachtingen. Het probleem ligt volgens de auteurs ook voor een groot deel bij de infrastructuur, die bepalend is voor de penitentiaire aanpak: de bestaande architectuur en infrastructuur weerspiegelen achterhaalde penitentiaire visies. De nood aan kleinschaligheid, constructieve relaties met het personeel, differentiatie, dynamische veiligheid, contacten met familie en het gebruik van informatietechnologie en elektronica worden in het boek behandeld in de vorm van een aantal bijdragen en voorstellen van verschillende auteurs. Ook gedetineerden zelf werden bij het project betrokken. Naast deze inhoudelijke aanpak werd in het kader van het project ook het praktische luik aangepakt: het boek bevat een uitgewerkt architectuurplan en een personeelsplan, waarin de verschillende functies binnen de detentiehuizen van morgen worden beschreven.
‘De huizen’ werd ook door de politiek opgepikt: de federale regering heeft in oktober 2012 gevraagd om een proefproject op te starten volgens de krachtlijnen van de nieuwe aanpak die in dit boek wordt voorgesteld. Huizen is interessante lectuur maar overtuigt eerder door de visie van de bezielers dan door de voorstelling ervan. Academische taal hoeft niet noodzakelijk moeilijk leesbaar te zijn, al lijken sommige auteurs zich hierin wel uit te putten. Het kon op veel plaatsen wel wat vlotter. [Pitou Van Hissenhoven]
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.