Achter tralies : hoelang houdt de gevangenis nog stand?
Hans Claus
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
P, 2001 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : CLAU |
31/12/2001
Beeldend kunstenaar Hans Claus is toe aan zijn tweede dichtbundel, Gebrand papier. Aangekondigd als een "poëtische suite in drie bedrijven" (op de binnenflap), geïllustreerd door een eigen schilderij, dreigend en donker, voorzien van een paar bloedrode lijnen die de figuren omranden (op de buitenflap). Claus transponeerde emoties en taferelen uit de oorlog (van Kosovo, volgens de kaft) op het dagelijks leven. De eerste episode heet 'Oorlog', de tweede 'Om jou', en de derde kreeg de titel 'Oorlog om jou' mee. Hermetische verzen moeten de lezer duidelijk maken dat oorlog alle vormen kan aannemen: een gewapende strijd tussen verschillende partijen of een oorlog tussen mensen onderling. Een bittere aanklacht tegen die eerste oorlog in de eerste suite: "Wees niet bang, / je grote trouwe broeder uit het Westen / brengt je op tijd voedsel uit dozen. // Zijn kracht slaat de zee van onrecht / tot bloedens toe. // Wees niet bang, / deze bommen zijn niet eens bedoeld, ze delgen alleen je belagers. // Doe je oren dicht, sluit je ogen. / Er komt versterking, een breed / cordon aan overmacht. // Hou vol, hoe langer deze avond duurt, / hoe meer misschien voor jou / de ochtend daagt." Het is een van zijn meest expliciete aanklachten. Zowel in de tweede als in de derde suite zijn de verzen erotischer, en vaak ook pijnlijker. De onbereikbaarheid van de ander is een thema dat daarbij aansluit: "Ik had geen herinnering / aan de verhalen die je las / en die je aan het dromen brachten // hoe je een verdwaalde werd / een kat uit het raam / een geliefde te ver." Het samenzijn is hier nog slechts theorie; in werkelijkheid lijkt er zelfs geen twee-eenheid te bestaan, maar heeft ieder zich verschanst op zijn eigen posities.
Hoewel de onderverdeling en vooral de benaming van de afzonderlijke onderdelen naar mijn smaak wat te gekunsteld is, slaagt Hans Claus er wel in een algemeen gevoel van onbehagen en onmacht over te brengen. Een oorlog met machinegeweren of met woorden, de ervaringen werden door Claus met elkaar in verband gebracht. De verzen zijn af en toe wat doorwrocht, er lijkt hier en daar net iets te lang over nagedacht, maar in zijn soort is deze bundel heus de moeite waard. [Marjan Bex]
Albert Hagenaars
Een boeiend uitgangspunt kun je Hans Claus (Kortrijk, 1962) in zijn nieuwe, uit 3 afdelingen bestaande bundel niet ontzeggen: een verband leggen tussen oorlog (in dit geval Kosovo) en de persoonlijke liefdesperikelen. Dat belooft althans de flaptekst. Claus komt die belofte slechts gebrekkig na. Weliswaar noemt hij Kosovo in enkele titels, doen zijn beelden aan strijd denken en is zijn zegging eerder bezwerend dan beschrijvend; hij blijft toch in Spielerei steken. Zijn beeldspraak is bovendien overspannen en schiet daardoor het doel voorbij, bijv. 'mijn jacht op woorden / vrijde overspelig met de tonen van de sneeuw'. Wat een retoriek! Dat is in zijn geval vooral jammer omdat je in vrijwel de hele bundel een origineel talent vermoedt. Alleen al door zijn durf en inzet is Claus interessanter dan het gros van de dichters. Met genoeg zelfkritiek kan hij in de toekomst makkelijk meer waardering afdwingen.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.