Achter tralies : hoelang houdt de gevangenis nog stand?
Hans Claus
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
P, 2006 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : CLAU |
31/12/2010
Claus, Hans
Een vlag boven Oostende : gedichten
Als intimistisch dichter neemt Hans Claus altijd zichzelf als uitgangspunt en toetssteen: zijn gevoelens, belevingen en observaties vormen het hart van zijn poëzie. Toch uit die zelfbetrokkenheid zich nooit in zelfgenoegzaamheid of pose. Integendeel, het dichterlijke ik weet zich steevast opgenomen in een veel ruimer verband. De buitenwereld verschijnt zo als een wezenlijk kader waarin de mens niet alleen beweegt, maar waaraan hij soms ook onderworpen is en waar hij in ieder geval de onmiskenbare invloeden van ondergaat. Tegelijk vormt die wereld - soms letterlijk, soms metaforisch - een macrovariant van wat in de mens zelf omgaat aan gevoelens, angsten en verlangens, dromen en verzuchtingen. Die onbreekbare band tussen mens en wereld is op zowat elke bladzijde van Claus' gedichten aanwezig. Een typerende beginregel als "Wij zijn gemetseld in de tijd" geeft lapidair Claus' visie weer: een mens staat in voortdurende interactie met de wereld en zijn tijdsgewricht. Binnen dat perspectief weet Claus zijn beelden en indrukken bijzonder goed te doseren. De teksten zijn vakkundig gemaakt, met een sterke klemtoon op de structuur van afzonderlijke versregels (zelden verspringt de tekst op een bruuske wijze) en op het evenwicht tussen de diverse symbolen en metaforen. In dit opzicht lijdt het geen twijfel dat deze bundel een ruim publiek kan aanspreken, boeien en ontroeren. Toch vraag ik mij af of de dichter, gezien zijn talent, niet wat meer risico zou mogen inbouwen in zijn lyriek. Na deze vierde bundel, die opnieuw meer van hetzelfde biedt, lijkt een kleine herbronning wel aangewezen. Anders loopt Claus naar mijn mening te zeer het risico om voor eeuwig de dichter van hetzelfde verdienstelijke vers te worden.
De Geest, Dirk
[Dirk De Geest]
Redactie Vlabin-VBC
Hans Claus schrijft, als intimistisch dichter, vanuit een sterke ik-betrokkenheid maar dat uit zich nooit in zelfgenoegzaamheid of pose. Het dichterlijke ik weet zich steevast opgenomen in een veel ruimer verband. De buitenwereld verschijnt zo als een wezenlijk kader voor de mens, maar vormt tegelijk een symbool voor wat in de mens zelf omgaat aan gevoelens, angsten en verlangen, dromen en verzuchtingen. Typerende beginregels zijn "IJs laat ik aan de lente" of "Wij zijn gemetseld in de tijd". Binnen dat perspectief weet Claus zijn beelden en indrukken bijzonder goed te doseren. De teksten zijn vakkundig gemaakt, met een sterke klemtoon op de structuur van afzonderlijke versregels (zelden verspringt de tekst op een bruuske wijze) en het evenwicht tussen de diverse symbolen. In dit opzicht kan deze bundel een ruim publiek aanspreken en ontroeren, maar gezien zijn talent zou de dichter wat meer risico en variatie mogen inbouwen in zijn lyriek. Sober, maar mooi uitgeven, in klein formaat.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.