Rue des regrets : verhalen
David Troch
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Poëziecentrum, 2008 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : TROC |
00/00/0000
Je kunt David Troch bezwaarlijk lui noemen. Hij staat vaak op het podium, haalde in 2006 zelfs de finale van het Nederlandse Kampioenschap Poetry Slam. Ook als regisseur is Troch actief. Bovendien schrijft hij én proza, én theater (Gerard Vermeersch-prijs voor monologen) én poëzie (Jules van Campenhout-prijs). Troch werkte lange tijd mee aan 'Meander', was redactielid van 'Gierik & Nieuw Vlaams Tijdschrift' en publiceerde zijn poëzie in o.a. 'Snoecks', 'Poëziekrant', 'De Brakke Hond', 'Op Ruwe Planken' en in de Amerikaanse bloemlezing A Generation Defining Itself. Netjes, toch?
Jammer genoeg vond Trochs literaire productie ook zijn weg naar 'verkeerde' 'uitgeverijen' zoals Zuid & Noord (de verhalenbundel Tot de sterren gericht uit 2002 en de gedichtenbundel Liefde is een stinkdier maar de geur went wel uit 2003) en Het Zinkend Schip (de bundel Ontkroond, 2006). Gelukkig is de man op zijn 31e bij het PoëzieCentrum aanbeland, waar hij de mazzel heeft gehad onder redactie van oude rot Hedwig Speliers een eerste echte officiële poëziebundel te kunnen publiceren.
Het boek kreeg de titel Laat[avond]taal mee, inclusief palindroom én uiterst modieuze vierkante haakjes. Ikzelf had liever wéérhaakjes gezien, want die mis ik enigszins in de titel en de bundel. Troch is immers de dichter van pasteltinten, de David Hamilton van het woord. Alles is vakkundig zacht en wazig, alles glijdt deskundig stilletjes en zeer voorzichtig voort. Dit is poëzie geschreven volgens de regels van de kunst: goed gekozen woorden die elkaar logisch en ritmisch fijntjes opvolgen, alles zit netjes in eenzelfde semantisch veld, de verzen- en strofebouw is opvallend strak gemaakt en aangehouden. De bundel heeft een weloverwogen structuur, de gedichten werden nl. opgedeeld in cycli én zijn alfabetisch gerangschikt.
Kortom, Troch is niet over één nacht ijs gegaan, zelfs niet over twee. Hij is een vakbekwaam dichter die niet alleen alaam voor het behandelen van de ruwe materialen heeft gebruikt, maar ook heel fijne beiteltjes tot zelfs bijzonder fijn schuurpapier heeft gebezigd, misschien zelfs boenwas om zijn verzen tot de allerlaatste komma op te blinken. Maar heeft hij dat net iets te vaak gedaan, en heeft hij er zo ook de natuurlijke knopen, de ingedaalde kuiltjes en weerbarstigheden uit weggehaald. Maar als lezer wil je soms op het verkeerde been gezet worden, struikelen, vallen. De brave Troch wil je daarvoor behoeden...
De flaptekst is op zijn zachtst uitgedrukt misleidend: "Laat[avond]taal is bevolkt door oude mensen, dorpscafés, zakdoeken, ontbijttafels, slaapkamers, kerkhoven, dure auto's en een Hollywoodactrice die bij de dichter in bed belandt." Nee hoor, als ik goed gelezen heb, gaat deze bundel over liefde en dood.
Troch is op zijn best in verzen waarin hij gewone dingen ietwat ongewoon maakt en de lezer op de ontroering in de dagdagelijksheid wijst: "hij hoeft niet naast haar te liggen / om te weten hoe ze ligt". Soms doet Troch dat enigszins humoristisch, maar met ingehouden tragiek, zoals in het gedicht 'Christina Ricci in mijn bed', waar het in het dorp, in het huis van de ik-figuur uiteindelijk niet om de Amerikaanse actrice blijkt te gaan, maar om "meisjes / die aan Christina Ricci doen denken in / mijn bed." Met de zeer fijne slotregels: "het was / heel keurig allemaal, heel erg natte / droom. ik heb er niet lang gewoond." Dit is Troch zoals ik hem graag lees en zoals er gelukkig heel wat gedichten in de bundel staan, met die relativerende humor van hem, met de zelfspot, zoals in 'Na de duik', waar hij schrijft: "mijn haren zijn al jaren niet meer / droog te wrijven." Mét veelbetekenend enjambement. Of zoals in 'Ochtend na ochtend': "hoe in een kamer de radio een deuntje als zon / nog aarzelt tussen welkom en vloek, hij het licht / aanknipt en zichtbaar zucht, zij veel mond heeft // om te zoenen." Het valt niet op, maar het staat er wel, het ietwat verrassende bijwoord "zichtbaar" dat de dichter bijna onmerkbaar bij "zucht" heeft geplaatst. Het zijn verzen uit de kleine wereld, vol minuscule gebaren en huiselijke subtiliteiten. Of zoals Troch zelf schrijft: "alsof het elke dag weer / wennen is aan zulke kleine vormen van geluk." De poëzie van Troch is (over-)gevoelig, voorzichtig, soms op het naïeve af. Maar ook daarvan is de dichter zich bewust, getuige daarvan het mooie vers op blz. 45: "waarom past naïviteit / niet in een mannenlijf?" [Frank Pollet]
Redactie Vlabin-VBC
Dit officiële poëziedebuut van de 31-jarige Vlaamse regisseur en schrijver David Troch (1977) heeft een weloverwogen structuur: de gedichten werden opgedeeld in cycli en zijn alfabetisch gerangschikt. De verzen gaan over liefde en dood, en zitten vol minuscule gebaren en huiselijke subtiliteiten. Op zijn best is Troch wanneer hij gewone zaken ietwat ongewoon maakt en de lezer zo weet te ontroeren (zie bv. regels als "hij hoeft niet naast haar te liggen / om te weten hoe ze ligt"). Soms doet de dichter dat met de nodige humor, waarachter een ingehouden tragiek schuilgaat. De relativerende humor en zelfspot leveren enkele mooie gedichten op, zoals 'na de duik' (“mijn haren zijn al jaren niet meer / droog te wrijven.”). Trochs poëzie is (over)gevoelig, voorzichtig, soms op het naïeve af, maar de dichter is zich daarvan wel bewust: “waarom past naïviteit / niet in een mannenlijf?” Troch toont zich alleszins als een vakbekwaam dichter die alles tot in de puntjes afwerkt, maar helaas levert dat ook vaak poëzie op zonder al te veel verrassingen. Verschenen in de 'Bel-Etagereeks' van het Poëziecentrum.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.