Patronen
Inge Braeckman
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Poëziecentrum, 2009 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MAG F 12402 |
31/12/2009
Vanaf de openingsbladzijde van Beeltenissen slaat de ontreddering en de ontregeling toe. Het eerste beeld is al de radicale afwijzing van het landelijke landschap en van de gangbare symboliek van de nachtegaal (als belichaming van liefde en poëzie): "Nachtegalen in verkoolde bossen / op de vlucht. Overrijpe vruchten vallen / van het tafelblad." Inge Braeckman laat er in haar debuut niet de minste twijfel over bestaan. In haar lyriek neemt zij geen genoegen met een zoveelste kopie van de werkelijkheid; zij "laat het denken overgaan // in droom.", zoals in het openingsvers ? met een veelbetekenende verschuiving over de vers- en strofegrens ? wordt gesteld. Dat maakt van deze gedichten sterk uiteenlopende denkoefeningen en mentale beeltenissen. Soms lijken deze teksten vooral op losse, zelfs onsamenhangende brokken proza; op andere momenten nemen ze de gedaante aan van heuse sonnetten, de beheerste vorm bij uitstek. Ook in dit opzicht balanceert deze bundel voortdurend op de grens van orde en wanorde, van controle en bandeloosheid: "Gecontroleerde ongecontroleerdheid", zoals de dichteres het stelt. Inhoudelijk probeert de dichterlijke ik onafgebroken het 'andere' te benaderen, maar tegelijk is er de aandrang om vooral niets te verliezen, om de weerbarstige ervaring ook zoveel mogelijk in weerbarstige taal om te zetten. Veel gedichten cirkelen thematisch rond seks en geweld, rond bedreigende ervaringen, een dimensie die daarenboven in heftige, soms choquerende beelden wordt uitgewerkt. Braeckman mist af en toe de dosering om haar teksten in hun volle intensiteit te laten resoneren, maar ze heeft zowel een eigen visie als het talent om die krachtig te verwoorden. Dat in dit opzicht op sommige momenten de postexperimentele beeldspraak van de jaren '60 aan een herleving toe lijkt, zal sommige lezers afschrikken, maar anderen (onder wie ikzelf) extra voor deze lyriek winnen. [Dirk De Geest]
Redactie Vlabin-VBC
Vanaf de openingsbladzijde van Beeltenissen slaan de ontreddering en ontregeling toe, met een radicale afwijzing van de gangbare symboliek van de nachtegaal als belichaming van liefde en poëzie: 'Nachtegalen in verkoolde bossen / op de vlucht.' De Vlaamse debutante Inge Braeckman neemt in haar lyriek geen genoegen met een zoveelste kopie van de werkelijkheid; ze 'laat het denken overgaan // in droom.' Haar gedichten nemen de vorm aan van sterk uiteenlopende denkoefeningen en mentale `beeltenissen'. Nu eens lijken ze op losse brokken proza, dan weer nemen ze de gedaante aan van heuse sonnetten. De bundel balanceert zo voortdurend tussen orde en wanorde. Inhoudelijk probeert de dichterlijke ik het 'andere' te benaderen. In veel gedichten worden seks en geweld uitgewerkt in heftige, soms choquerende beelden. Braeckman mist af en toe gevoel voor dosering, maar heeft zowel een eigen visie als het talent om die krachtig te verwoorden. Dat de postexperimentele beeldspraak van de jaren '60 hier aan een herleving toe lijkt, zal sommige lezers afschrikken maar anderen net voor deze poëzie winnen.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.