Zijn en tijd
Martin Heidegger
Martin Heidegger (Auteur)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Damon, cop. 2001 |
MAGAZIJN : NON-FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : 157.2 HEID |
31/12/2001
Martin Heidegger was een raadselachtige figuur, die na Nietzsche de grootste doordenker van de westerse filosofie mag heten. Zijn eerste grote studie Sein und Zeit sloeg in als een filosofische bom. In existentialistische termen analyseerde dit boek het bestaan, de vrijheid van de mens in de moderne wereld, om eigenlijk reeds in die studie te verwijzen naar het omvangende van dat Dasein, datgene dat het bestaan initieert en het de dingen, de wereld toevertrouwt. Heidegger gaat nadenken over het zijn, hetgeen men de Kehre noemt, de wending van de mens naar het zijn -- een niet geheel correcte aanduiding voor een veel minder spectaculaire ontwikkeling. Stilaan verduistert het denken van Heidegger. Hij laat zich bovendien nog op sleeptouw nemen door het nazisme, zonder daarom ooit echt een nazi-ideoloog te worden -- ondanks het feit dat hij lid van de NSDAP bleef tot na de oorlog. De periode als nazi-rector heeft zijn carrière nadien weinig goed gedaan. Toch herrees hij weer als meesterdenker en zocht zijn toevlucht in een poëtischer denken, met heimwee naar de oude Grieken.
De essays Over het wezen van de grond ; Over het wezen van de waarheid zijn in 1928 uitgeschreven toespraken, toen Heidegger zijn Zijn en tijd net had afgemaakt en al vanuit een heel ander perspectief was gaan denken, wat men dus de Kehre noemt. Het denken vanuit het zijn en de taal heeft van Heidegger een (mogelijk) religieuze denker gemaakt. Vooral de eerste twee van voornoemde essays zullen bepalend zijn voor zijn verdere denken. Het wezen blijkt een proces, eerder dan een kille stabiele essentie -- waarheid heeft een geschiedenis. De grond ook: die is namelijk afgelopen: het funderen van de waarheid in een grond, het aarden van het denken is voorbij, de metafysica met zijn hoogtepunt in het 19e-eeuwse denken en de technologie heeft afgedaan. Het problematiseren van de grond opent op de ontologische differentie. De wereld van de zijnden wordt niet bijeengehouden door een opperzijnde (God?) die het geheel opsluit, afbindt en laat onderstoffen. Neen, wat de zijnden draagt is iets anders (differentie), met name het zijn zelf dat de dingen draagt, geeft, opent, zich erachter verbergt maar nergens versteent. Het zich verbergende zijn noopt tot het verstaan van de waarheid als de manier waarop het zijn zich geeft. Er bestaat geen eeuwige (filosofische) waarheid, gegarandeerd door en gegrond in een superzijnde. De waarheid is dan ook nooit totaal, transparant. Elke waarheid is tegelijk een ontsluiering en een omsluiering. [Erik Meganck]
Prof. dr. F.J. Heggen
Dit boek bevat twee belangrijke teksten van de grote Duitse filosoof Heidegger (1889-1976). In 'Over het wezen van de grond' behandelt hij de problematiek van de wijsgerige fundering. Vragen naar het waarom, waardoor, naar het doel, de zin, de vooronderstellingen van waaruit, zijn uiteindelijk allemaal funderingsvragen. Deze tekst stamt uit 1928. 'Over het wezen van de waarheid' is oorspronkelijk een voordracht die Heidegger vanaf 1930 meermaals heeft gehouden. Voor de interpretatie van Heidegger is dit een belangrijk essay. Het denken van Heidegger heeft een sterke ontwikkeling doorgemaakt. De omslag zou juist hier zijn aan te wijzen. De vertaling is goed verzorgd door Harald van Veghel. Hij heeft de tekst terecht niet vereenvoudigd. Wél heeft hij de Griekse en Latijnse teksten vertaald. Maar Heidegger blijft een filosoof die hoge eisen stelt aan zijn student.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.