Elektra
Sophocles
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Athenaeum-Polak en Van Gennep, 1999 |
MAGAZIJN : NON-FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : KLAS-G 851 DOLE |
31/12/2000
Van de meer dan 2000 Griekse komedies (van meer dan 200 auteurs) zijn er maar 12 volledig bewaard: 11 van Aristofanes en één enkele van Menander (resp. midden 5de en midden 4de eeuw v.C. geboren). De komedies van Aristofanes leken op een revue met cabareteske scènes. Hij behandelde actuele politieke onderwerpen, bespotte vrijmoedig autoriteiten en gebruikte veel schuttingtaal (met bv. een 200 termen voor geslachtsorganen en -gemeenschap). Lang werd hij om zijn smetteloos taalgebruik bewonderd en geciteerd, maar geleidelijk aan werden zijn tijdgebonden stukken minder interessant. Menander, van wie pas vorige eeuw werk ontdekt werd, schreef tijdlozer en beter gestructureerde stukken: hij bekeek de mensen en hun handelingen van de vrolijke kant (met generatieconflicten en tegenstellingen tussen rijk en arm) en oefende indirect (via Plautus en Terentius) invloed uit op auteurs als Molière, Shakespeare en Hooft.
Hein van Dolen onderzoekt heel wat aspecten van de Griekse komedie. Hij bespreekt hun oorsprong (met optochten ter ere van Dionysus, waarin een enorme fallus meegedragen werd) en de organisatie van de festivals, waarin vooral de tragedies aan bod kwamen. Hij heeft het over de spelers en de koorleden, de maskers en de kostuums, de muziek en de maat; zakelijke en technische aspecten bespreekt hij dikwijls parallel met de tragedie, waarover meer geweten is. Verder gaat hij in op parodie, andere humor en obsceniteiten, en geeft hij de inhoud van de bewaarde stukken.
De auteur heeft de materie op een interessante manier behandeld. Hij kiest voor een luchtige toon, geeft pittige details en schrijft duidelijk met plezier over dit onderwerp. Hij wijst op interessante verbanden, zoals de invloed van de politieke evolutie op de inhoud van de komedie en de invloed van Euripides op het werk van Aristofanes. Regelmatig illustreert hij zijn beweringen met vertaalde verzen, meestal van eigen hand. Als vertaler wijst hij af en toe ook op vertaalproblemen. Deze boeiende uitgave bevat verder nog tien illustraties, een beknopte bibliografie en een uitgebreid register. [Jef Ector]
Dr. R.Th. v.d. Paardt
Classicus-vertaler Hein van Dolen, die ondermeer veel stukken van de Griekse komediedichter Aristofanes heeft vertaald, heeft nu een kort handboek over het gehele genre geschreven. Hij bespreekt 'alle' stukken van Aristofanes en van de belangrijkste auteur van de 'Nieuwe Comedie', Menander, die overgeleverd zijn. Hij besteedt daarbij ook aandacht aan kwesties betreffende de opvoering: hoe speelde men, wie speelden er, wie keken ernaar, welke werken waren populair etc. Van Dolens betoog is wetenschappelijk onderbouwd, maar zeker niet droog academisch. 'De Griekse komedie' is een vlot geschreven boekje, voor een grote(re) groep lezers geschikt. De literatuuropgave had wat ruimer gekund. Het is ook een beetje jammer dat van Dolen weinig aandacht besteedt aan de Romeinse komedie, die zonder Menander ondenkbaar was geweest. Het boekje bevat een handig register.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.