De tijd is op
Willem Melchior
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Atlas, 2007 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MAG F 5195 |
31/12/2008
Willem Melchior is niet aan zijn proefstuk toe. Eerder schreef hij door de kritiek gewaardeerde romans over uiteenlopende onderwerpen, zoals De dokters Andrian (Atlas, 2003), een kroniek van een doktersfamilie, of 24/7 (Atlas, 2004) waarin hij sadomasochisme in internettijden thematiseert. Met Kindertijd beschrijft hij de wereld vanuit het standpunt van een kind van zeven.
Het boek is opgebouwd uit drie episodes uit het leven van Maarten. In het eerste hoofdstuk vinden we dit jongetje terug op vakantie in Corsica. Uitvoerig wordt het spelen in het zand beschreven, en Melchior suggereert daarbij het onbekommerde van de kindertijd. De zorgeloosheid wordt echter doorbroken wanneer Maarten wakker wordt met een drukkend gevoel op de borst. Er blijkt een pedofiel de kamer te zijn binnengedrongen. Het boek vertelt uitgebreid hoe zijn ouders deze ongenode gast trachten te vatten en gaat dieper in op de angst die deze klopjacht bij de kinderen teweeg brengt. In het tweede deel wordt er met de Märklintrein gespeeld en naar de Efteling gegaan. Opnieuw wordt een soort idyllische wereld opgeroepen waarin het kind zich helemaal goed voelt, maar ook nu verstoort angst het volmaakte geluk. Maarten kan immers de slaap niet vatten doordat hij licht ziet branden op zolder. Zijn fantasie slaat op hol en hij vermoedt spoken. Pas als moeder hem helemaal heeft gerustgesteld kan Maarten inslapen. De moeder weet ook het evenwicht in het derde hoofdstuk te herstellen, waarin de familie een zeiltocht maakt. Het schip is in eerste instantie erg fascinerend, maar wordt algauw de oorzaak dat Maarten een derde maal uit zijn wereldje wordt gehaald. Als hij mag sturen, gaat het bijna fout. Pas in de armen van mama kan Maarten terug tot rust komen.
Kindertijd wil een boek zijn over hoe een kind de wereld ervaart. Het creëert zijn eigen werkelijkheid, die echter verstoord wordt door externe of interne factoren, waardoor het wereldbeeld bijgesteld moet worden. Dat is de idee, maar in de uitwerking faalt Melchior. Niet enkel schippert hij tussen het gezichtspunt van zijn hoofdpersonage en een alwetende verteller, in plaats van resoluut voor het perspectief van het kind te kiezen, ook de compositie en de stijl van de roman zijn gebrekkig. Zo heeft het tweede hoofdstuk niets te maken met het eerste. Je denkt als lezer dat zo'n kind ten minste een klein trauma heeft overgehouden aan de pedofiel uit het vorige hoofdstuk en daardoor niet in slaap raakt, maar dan blijkt de schrijver te opteren voor zoiets voorspelbaars als spoken. Behalve door de personages zijn de drie verhalen in deze "roman" op geen enkele wijze met elkaar verbonden. Ook stilistisch gaat er heel wat fout. Vooral de gewrongen constructies met veel tussenzinnen en tangconstructies zijn hinderlijk, maar ook laat de schrijver zich gaan in het gebruik van jargon. Op momenten is hij zo verliefd op de woorden dat hij zijn verhaal uit het oog verliest en zich helemaal overgeeft aan een soort poëtisch bedoeld klankenspel. Kindertijd wil de wereld beschrijven met de verwondering van een kind, maar doet dat te artificieel en zonder veel fantasie. [Carl De Strycker]
Drs. Cees van der Pluijm
Willem Melchior (1966) verrast met ieder boek, zowel qua thematiek als qua stijl. Debuterend met onthutsende, maar fascinerende sadomasochistische verhalen werd Melchior steeds meer een bijna 19de-eeuwse naturalistische observator. Ook zijn klassiek aandoende, wijdlopige, geconstrueerde, maar zeer exact beschrijvende stijl droeg daaraan bij. In 'Kindertijd' kijkt de lezer door het oog van een zevenjarige naar de wereld. Althans: de vertelinstantie kijkt door het oog van de zevenjarige, maar geeft zich rekenschap van veel meer dan een zevenjarige kan zonder de kaders van de zevenjarige te overschrijden. Prachtig gezien of herinnerd, soms zelfs iets te mooi geformuleerd, en boeiend tot het eind. Toch is het een boek waarvan de noodzaak ontgaat. Er is nauwelijks een coherent conflict. De thematiek is met wat goede wil te omschrijven als 'er al of niet bijhoren' of 'er dreigt altijd wel iets', maar heel manifest is dat niet. Anderzijds kun je dit boek lezen zoals je Proust leest. Het wachten is op de andere zes delen. Vreemd, maar wel bijzonder: Willem Melchior verrast altijd. Vrij kleine druk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.