De tijd is op
Willem Melchior
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Atlas, 2000 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MELC |
31/12/2000
De jonge schrijver Willem Melchior (1966) is bezig om een indrukwekkend oeuvre op te bouwen. Lovende kritieken vielen hem ten deel voor zijn debuut De roeping van het vlees (1992), een bundel verhalen over jongens die bezeten zijn van hun lichaam, verlangen naar onderwerping en in het ultieme geval naar de dood. Deze thematiek werd verder uitgewerkt in de roman Kasper Valentijn (1996). Daarin beschreef Melchior de ontwikkeling van een masochistische jongen die van kinds af aan homoseksueel getinte fantasieën heeft over pijn, penetratie en gedood worden in geilheid. Een beklemmend boek waarbij de hoofdpersoon zich steeds meer overgeeft aan masochistische seks met uiteindelijk een onvermijdelijke, dramatische afloop. Ook hier weer een juichende ontvangst in de pers.
Minder extreem qua thematiek is zijn derde boek, De onhuwbaren, waarin hij de liefdesgeschiedenis beschrijft van twee jongens: Lodewijk Thijssen en Sander van Loon. Als de 19-jarige Lodewijk, evenals de auteur afkomstig uit een doktersgezin uit Haarlem, Sander tegenkomt op een feestje wordt hij op slag verliefd op deze schoolverlater en arbeiderszoon uit Den Haag, die zijn verlangen naar een actief leven belichaamt. Wederzijds zijn die gevoelens aanvankelijk niet. Weliswaar belanden ze samen in bed, maar dat betekent niets voor Sander, terwijl Lodewijks verliefdheid juist wordt versterkt door Sanders ongrijpbaarheid. Op aanraden van Sander besluit Lodewijk te stoppen met zijn studie Nederlands, waar hij toch de zin al niet meer van inzag, en samen met hem op reis te gaan naar de Verenigde Staten. Daar wordt Lodewijks liefde uiteindelijk beantwoord. Maar op de vervulling van het verlangen volgt ook onvermijdelijk de ontluistering. Na verloop van tijd dooft het vuur van de allesomvattende hartstocht uit en merkt Lodewijk dat zijn droom van een eeuwige verliefdheid een illusie was.
Dit betrekkelijk simpele gegeven -- de opkomst, bloei en ondergang van een liefdesrelatie --wordt door Melchior op magistrale wijze uitgewerkt. Door zijn verteltechniek -- weinig dialogen en veel, heel veel lange zinnen, waardoor de lezer als het ware de gedachte- en gevoelswereld van Lodewijk wordt ingezogen -- is De onhuwbaren een meeslepende love story geworden. [Henny Brandhorst]
Drs. Cees van der Pluijm
Willem Melchior (1966) baarde opzien met zijn verhalenbundel "De roeping van het vlees" (debuut 1992) en werd luid geprezen om zijn roman "Kasper Valentijn" (1996). In beide boeken staan het verlangen en de overgave centraal in een homo-erotisch en min of meer sadomasochistisch kader. "De onhuwbaren" is een lijvige roman, geschreven in een idealistische, negentiende-eeuwse traditie, met lange samengestelde zinnen die zorgvuldig de gang van de gedachten en de ontwikkeling van de personages weerspiegelen. Verliefdheid is het centrale thema, verliefdheid en de vergankelijkheid ervan. Hoewel spelend in de moderne tijd, met hedendaagse jonge mensen, is het in een aantal opzichten een ouderwets boek. Het ademt de sfeer van de grote Russische literatuur met de onverbloemde opwinding en de zelfreflectie van de vrije laat-twintigste eeuwse jongeren. Het is een trage roman die leest als een speer, virtuoos geschreven, briljant gecomponeerd, met een hoge inzet. Melchior is met dit boek definitief een factor in de Nederlandse literatuur met een volkomen eigen geluid en een eigenzinnig karakter. Normale druk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.