De stem van mijn moeder : roman
Abdelkader Benali
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
De Bezige Bij, 2007 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MAG F 816 |
31/12/2008
Harry Mulisch wordt uitgebreid gevierd naar aanleiding van zijn tachtigste verjaardag. Een van de componenten van de hommages bestaat erin dat een aantal collega's een werk gaan schrijven dat van ver of van dichtbij refereert aan dat van Mulisch. Eerste in de reeks is de novelle De eeuwigheidskunstenaar van Abdelkader Benali. Voor Mulisch-fanaten zal het er misschien wel in de eerste plaats op aankomen de verwijzingen naar het oeuvre van Mulisch te ontdekken. Werken als De ontdekking van de hemel en De procedure hebben in de tekst van Benali alleszins sporen nagelaten. Benali cirkelt met zijn novelle rond het thema van de zoektocht naar de eeuwige jeugd. Een gevierd schrijver, Felix Opland, wordt naar Venetië uitgenodigd om daar een belangrijke prijs in ontvangst te gaan nemen. Dan wordt hij, zonder dat anderen het opmerken, geconfronteerd met het ziet dat hij er vijftig jaar jonger uitziet. Jeugd versus ouderdom, eeuwigheid versus eindigheid: rond deze begrippen bouwt Benali een verhaal op dat uiteindelijk het kader vormt voor de roman waaraan Opland zal werken en die duidelijk alludeert op Dood in Venetië van Thomas Mann. Dat in die roman dan nog eens het verhaal wordt verteld, of althans de aanzet ertoe, van een geneticus die op het punt staat de ontdekking te doen die het verouderingsproces van de mens moet stopzetten en, meer nog, hem zijn jeugd moet terugschenken, blijkt al snel van het goede te veel. De wetenschapper wordt bruusk geconfronteerd met de dood wanneer zijn geliefde, de 17-jarige Tonio, die in Venetië woont, aids blijkt te hebben. De eeuwigheidskunstenaar moet het hebben van enkele flitsen van Benali's onmiskenbare talent. Vooral de slotscène, waarin een jonge taxichauffeur van allochtone origine, op gevaar er zijn leven bij in te schieten, een meisje redt uit een ingestorte woning, blijft nazinderen: "Hij zou haar roep nooit meer vergeten, deze echo van een dood die was blijven leven." Voor het overige wordt nog maar eens duidelijk dat dergelijke teksten in opdracht eigenlijk altijd iets geforceerds in zich hebben. [Jooris Van Hulle]
Gerard Oevering
Naar aanleiding van de 80ste verjaardag van Harry Mulisch schreef een aantal auteurs, waaronder Abdelkader Benali, een novelle geïnspireerd op zijn werk. De hoofdpersoon, de schrijver Opland (‘meer dan schrijver, monument’), in wie de lezer onmiddellijk Mulisch herkent, bezint zich op zijn zo geslaagde schrijverschap. Oplands zelfoverschatting neemt soms de vorm van kosmische zelfvergroting aan. Hij ontvangt een Italiaanse prijs die alleen voor de allergrootste schrijvers is weggelegd en hij maakt zich op voor de Nobelprijs. Dan doet zich iets sinisters voor. Plotseling is Opland 50 jaar jonger, iets wat alleen hij aanvankelijk opmerkt. Wanneer een journalist en een taxichauffeur het ook zien, komen zij op mysterieuze wijze om het leven. De verjongingservaring verwerkt Opland in het boek ‘De eeuwigheidskunstenaar’, het verhaal van de eeuwige jeugd. De verrassende ontknoping doet denken aan ‘De ontdekking van de hemel’. Benali schreef een ‘roman in de roman’ vol ironie en parodie, die een geslaagde pastiche op het werk van Mulisch opleverde. Vrij kleine druk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.