De oudste jongen
Gerrit Krol
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Querido, 2006 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : KROL |
00/00/0000
Gerrit Krol verzamelde een aantal essays uit de laatste jaren en bracht die samen in een boek dat gebouwd is rond de van hem bekende thema's: de relatie tussen de alfa- en de bètawetenschappen en de handelende mens. Samen geven ze een beeld van de volledige mens. Krol is in deze een unieke schrijver omdat hij als één van de weinigen écht inzicht heeft in twee domeinen die traditioneel als tegengesteld gezien worden, een tegenstelling die in werkelijkheid geen biologische maar een culturele basis heeft.
Krol daagt graag uit op een laconieke manier en hij gebruikt daarvoor een kale stijl en gedachtegang. Onverbiddelijk maakt hij conclusies en als een moderne Sokrates brengt hij de lezer waar hij hem hebben wil. Hij doet dat wel op een bijna aforistische manier: de stelligheid van zijn overtuigingen wordt daardoor gestaafd maar toch voelt de lezer soms ook argwaan. Bovendien komt de auteur soms te vroeg tot een definitie en durft hij cijfermateriaal al eens op een demagogische manier aan te wenden. Zo stelt hij wel erg gemakkelijk dat er in Nederland op nieuwjaarsdag 1995 9.035 mensen gevangen zaten, dat dit gemiddeld 2,4 maanden duurt en dus dat er in 2005 dus 45.000 misdadigers gezeten hebben.
Het denken van Krol is verbluffend helder, eenvoudig, gedurfd en vernieuwend. Zo pleit hij voor de doodstraf omdat hij het slachtoffer in zijn denken opneemt. Maar tegelijkertijd is hij ook slachtoffer van zijn te kale denkwijze: het morele is immers niet altijd 0 of 1. In dit boek heeft hij ten slotte ondanks de relevantie ervan voor zijn betoog het fenomeen van het zelfmoordterroristme nog niet opgenomen. [Johan Velter]
J.F. Vogelaar
Van iemand als Krol is het geen grootspraak als hij zegt dat hij zulke verschillende interesses als wetenschap, poëzie, proza, wiskunde en cultuur als een genre ziet. Deze grensganger mag het nogal eens gecultiveerde verschil van de twee culturen (alfa en beta) graag bespotten en zonodig wat aandikken. De stelligheid van Krols betoogtrant bergt een niet geringe dosis ironie. In het titelverhaal heeft hij het over de tijdloosheid van wiskunde, om vervolgens te laten zien dat begin 20e eeuw de natuurkunde sterk door literaire ideeën beïnvloed is. Krol is bewust tegendraads. Zo wil hij over doodstraf alles kunnen zeggen omdat er doorgaans niet over gepraat mag worden. De bundel bestaat uit gelegenheidsstukken van de laatste tien jaar, onder meer twee lezingen die hij hield in Delft. Maar ze passen stuk voor stuk bij zijn andere werk, dat ze toelichten of aanvullen. In de lezing over kleuren geeft hij ten slotte te kennen hoe waardevol Wittgenstein voor hem is geweest.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.