Drama Queen
Derk Visser
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Van Goor, cop. 2005 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MAG F 595 |
31/12/2005
De vijftienjarige Luuk gaat een verwarrende tijd tegemoet. Enerzijds is er de situatie thuis, waar zijn moeder ligt te sterven aan kanker, anderzijds is er Patricia, het meisje bij hem op school waar hij zijn oog op heeft laten vallen. Wanneer Luuk na een schoolfuif een briefje in zijn broekzak vindt waarop een meisjeshand "Wil je verkering met me, bel dan 02145-1975" heeft geschreven, krijgt Luuk het warm. Zou het van Patricia zijn? Zou ze het in zijn zak hebben gestopt terwijl ze samen dansten...? Luuk durft bijna niet te geloven dat zij precies met hém verkering wil - ze kan zoveel jongens krijgen! Hij twijfelt en nét wanneer hij de hoorn van de haak wil nemen om het nummer te draaien, rinkelt de telefoon en hoort hij Patricia's stem: 'Ik bel over dat briefje'... Tussen de twee bloeit een mooie liefdesrelatie, waarvan Luuk zelf verslag uitbrengt. Terwijl de verhouding tussen de pubers vorm begint te krijgen, wordt Luuks moeder echter almaar zwakker en zieker. Hierdoor wordt Luuk emotioneel heen en weer geslingerd tussen verliefd geluk en intens verdriet.
Derk Visser beschrijft deze gemoedswisseling erg mooi. Heel subtiel evoceert hij Luuks liefde voor beide vrouwen, zoals in volgende scène, waarin Luuk zijn moeder voorbereidt op een bezoek van Patricia: "Ik had nog wel zo mijn best gedaan om mijn moeder er op haar mooist uit te laten zien. Ik had haar gezicht met een vochtig doekje gewassen en haar haren gekamd.[...] Toen ik klaar was, drapeerde ik het netjes langs haar smalle gezicht en hield haar een handspiegel voor. 'Ze komt zo', zei ik. 'Leuk', fluisterde ze. Het was goed gelukt, maar onvoldoende om Patricia niet te laten schrikken." (Puber)sentiment hoef je bij Visser niet te verwachten. Zonder klef of larmoyant gezeur geeft de schrijver Luuks gedachten en emotionele verwarring weer. De dialogen tussen Luuk en Patricia (en ook die tussen de andere personages), zijn helder en in hun eenvoud vaak heel treffend. Een mooi boek dus, dat duidelijk met veel begrip van en voor de wereld van kind en puber geschreven is. En goed om lezen voor jong en oud. [Iris Paschalidis]
Redactie
Net als de 15-jarige Luuk en de even oude Patricia tijdens de jaarlijkse klassenavond intiem willen dansen, gaat het licht aan en wordt het feest beëindigd. De volgende dag vindt hij een briefje in zijn broekzak dat zij verkering met hem wil. Omdat zijn moeder lijdt aan kanker en op sterven ligt, wordt Luuk heen en weer geslingerd tussen enerzijds de zorg voor en het verdriet om zijn moeder en anderzijds zijn gevoelens voor Patricia. Deze tweestrijd veroorzaakt dat hij zich schuldig voelt. Vlot lezend, in de ik-vorm geschreven, erotiserend jeugdverhaal waarin de hoofdpersoon zijn verliefdheid moet combineren met het omzien naar zijn doodzieke moeder. Vrij vlakke karaktertekening. Passende omslagillustratie. Vanaf ca. 13 jaar.
Katrien Reyntjens
ua/an/22 j
Hij is een verlegen studiebol die geen initiatief neemt als het op meisjes aankomt. Zijn vrienden zijn stoere, doch oversekste pubers die enkel platvloers over meisjes denken en praten. En zij is een vlotte, mooie meid die vrolijk door het leven gaat. Meteen is alles gezegd over de personages Luuk, Tony en Theo en Patricia die 'Patchouli' gestalte geven: een stereotiepe en weinig uitgediepte karaktertekening. Ook over het thema in dit tienerverhaal valt weinig te zeggen. Luuk is smoorverliefd op het knapste meisje uit de klas, Patricia. Wanneer zij op de man af vraagt of Luuk verkering met haar wil, ontpopt hij zich tot een iets vlottere kerel die zelfs op de vuist durft te gaan als zijn meisje wordt beetgenomen door de grootste versierder van de school. Een tweede verhaallijn wordt gevormd door het feit dat Luuks moeder terminaal ziek is. Luuk spartelt daarom doorheen uiteenlopende emoties: verliefdheid en de onrust en het verdriet over zijn stervende moeder. Wil de auteur met deze twee verhaallijnen een erg realistische sfeer scheppen? Hij is vrij om dit te doen, maar waarom worden beide thema’s op zo’n weinig fijngevoelige manier aangebracht? Een voorbeeld: Luuks moeder ligt te kuchen en te hoesten in de kamer naast de zijn. Luuk kan het niet meer aanhoren en probeert aan andere dingen te denken. Hij droomt van Patricia en voelt zijn opwinding toenemen. In zijn verbeelding trekt Patricia de rits van zijn spijkerbroek omlaag, graait even rond, als in een grabbelton en tovert dan iets kleins tevoorschijn, niet groter dan een naaktslakje …. Het verhaal kent ook een enorme voorspelbaarheid. Je hebt al vrij snel door dat Luuk en Patricia hét gaan doen. Als hun beider slipjes naar beneden worden getrokken, schrijft Derk Visser: Wat laatst niet veel groter leek dan een naaktslakje, floept nu als een roltong te voorschijn! Dat Luuks moeder op het einde van het boek sterft, is geen verrassing. Er volgt dan een mooi filosofisch gesprek tussen Luuk en Patricia over geloof in een hemel en hoe die eruit ziet. Eén ding staat vast: God roept jou onmiddellijk na je dood op en hij heeft puntoren, net als Spock in Star Trek. Beam me up! Gedaan dus met filosoferen! Kortom, 'Patchouli' sluit nauw aan bij de leefwereld van jongeren, maar of het bekoort is twijfelachtig. De 95 pagina’s zijn snel uitgelezen, want het verhaal werd vloeiend geschreven, maar de oppervlakkige en gekunstelde verhaallijn en het bedenkelijke taalgebruik om emoties te vatten, storen uitermate!
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.