Drama Queen
Derk Visser
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Nieuw Amsterdam, cop. 2007 |
MAGAZIJN : SCHOOLCOLLECTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : VISS |
15/03/2014
Slechts één dag, misschien niet meer dan een paar uur, wordt beschreven in dit tweede boek van Derk Visser. De schrijver die dat met overtuiging weet te brengen, mag daarom gewaardeerd worden. Zeker wanneer hij de kunst beheerst met taal een wereld op te roepen die niet beschreven wordt, maar die er gewoon is vanaf het eerste moment. Visser is zo'n schrijver die een verhaal zichzelf laat vertellen. In zijn debuut Patchouli vertelde hij het verhaal van Luuk en de tweestrijd die hij voelt wanneer zijn moeder op sterven ligt en hij tegelijk verliefd wordt op een meisje uit zijn klas. Hij voelt zich schuldig omdat hij wél gelukkig is. Het boek werd geprezen om Vissers vermogen naadloos bij de belevingswereld van jongeren aan te sluiten, wat leidt tot een realistisch plot.
In Patatje oorlog is het niet anders. De veertienjarige hartsvriendinnen Joy en Kelly delen werkelijk alles: verliefdheden, jongens, geld, gedachten en zelfs bloed. ‘Ons bloed mengt zich. Kelly stroomt door mij. En ik door haar. Wij zijn één, zeg ik.’
Het perspectief van het verhaal ligt bij Joy. In zestien korte hoofdstukken verglijdt de tijd en doen de twee meiden wat ze — schijnbaar altijd en juist tijdloos — willen. Ze hebben een geheime ontmoetingsplaats bij de duinen. Waar en wanneer wordt niet bekend, maar die vraag is irrelevant. Waar het om gaat, wordt duidelijk in de verhouding tussen Joy en Kelly. Pubers als ze zijn, hebben ze te maken met de op het eerste gezicht ondraaglijke kanten van het leven en de grote vragen waar ze nog geen antwoord op hebben. Ze willen weglopen, ze roken tot ze erbij neervallen, begrijpen niets van hun ouders en komen tot abstracte vragen als ‘wanneer besta je eigenlijk?’ en constateren: ‘We zijn niet dom, we doen dom.’
Op deze ene dag zijn ze wederom in de duinen. Ze roken, drinken lauwe cola en praten. De innige relatie tussen de twee meisjes, die ook blijkt uit hun fysieke omgang, maakt hen onafscheidelijk. Joy heeft sterk de neiging Kelly te beschermen, voor jongens en elk mogelijk gevaar. Als een grote zeemeeuw Kelly dreigt aan te vallen, slaat Joy de vogel net zo lang tot zijn ingewanden eruit puilen. Joy zegt schaamtevol: ‘Weet je wat het rare is. Ik vond het lekker toen ik die meeuw doodsloeg. [...] Het voelde gewoon lekker toen ik het deed... Shit. Dat zoiets lekker voelt, dat voelt shit.’ Dit alles wordt zeer plastisch, soms beklemmend geschreven. Vissers rauwe sfeerschets geeft precies de toestand van de meisjes weer.
Maar in een wereld die ze niet begrijpen, die hen niet accepteert, en die voor de lezer bovendien onzichtbaar blijft, lijkt er meer aan de hand. De totale afzondering van de wereld, de geborgenheid die ze in elkaar zoeken en vinden, komt voort uit verstoorde familierelaties. Beide moeders drinken te veel of gaan vreemd, de vaders zijn grotendeels afwezig. Beetje bij beetje wordt duidelijk dat het broertje van Joy niet zo lang geleden is verdronken. Joy was daarbij en kampt met een groot schuldgevoel. Dat ze juist bij die zee waar Kevin overleed een onderkomen zoekt, is een bewuste kunstgreep van Visser geweest. Kevin kwam om toen Joy even een patatje aan het halen was. De titel, Patatje oorlog, verwijst daarmee zowel naar het schuldgevoel van Joy als naar de chaotische, onzekere leefwereld van de meisjes. Met name Joy's angst om Kelly te verliezen wordt keer op keer benadrukt.
De climax van het verhaal, het moment waarop de vriendschap tussen de twee meisjes op de proef gesteld wordt, wordt bereikt als het 'stuk' van de stad, Danny Solares, opduikt bij het strand. Danny en Joy blijken niet zo lang geleden een seksuele ontmoeting gehad te hebben. En dat terwijl Joy en Kelly elkaar gezworen hebben dat nooit te zullen doen, alleen met de ware. En in elk geval zouden ze het elkaar vertellen. Joy verbreekt een code. De tijdelijke breuk en Kelly's woede wordt door Visser wel erg agressief gemaakt: '”Ik heb zin om je in elkaar te slaan,” zegt ze. “Tien seconden. Het stelde niks voor.” Kelly grijpt mijn keel en knijpt hem dicht. Ze bijt haar tanden op elkaar en duwt mijn hoofd naar achter. Ik verzet me niet. Ze zet haar knie in mijn schoot en gaat met haar hele lijf op me hangen. Ik laat haar. '’We neuken niet," zegt ze met een stem die op de mijne moet lijken. "We blijven altijd bij elkaar."’ Maar die agressiviteit past wel bij het boek. De soms wel erg nare passages bezorgen de lezer een ongemakkelijk gevoel, maar het maakt dat Joy en Kelly, met hun 'koninkrijk' aan het strand, werkelijk gaan leven.
Dit is, kortom, een heel mooi boek. Tijd is door zijn afwezigheid geen thema, ruimte des te meer. Je kunt het plot als een diavoorstelling afspelen: het strand dat steeds weer lonkt, dat de meisjes bij elkaar houdt. Dat begin en eind is, maar ze ook confronteert met wat ze zijn en wat ze zullen worden. ‘Ik ben bang voor het leven,’ zeggen ze. ‘Je leven kan zomaar voorbij zijn.’ En tot die conclusie komen ze na die ene dag, die rijker is dan op de eerste pagina vermoed kan worden. [Josine Schuilenburg]
Rineke van Teeseling
Joy en Kelly zijn 14 en hartsvriendinnen. Ze kennen elkaar hun 'hele leven' en delen alles: roze koeken, jongens, warme cola en geld. Ze hebben een geheime plek in de duinen, een vergeten bankje waar niemand komt. Daar zitten ze. Daar dromen ze. Daar verstoppen ze zich. Daar praten ze. Over schurende strings, over condooms, over oorlog en dood, over God die niet bestaat. Vaak is het leven leuk, maar niet altijd. Zo hebben Kelly's ouders geen geweldig huwelijk. Haar ouders maken veel ruzie, haar vader slaapt dan in de auto en haar moeder heeft relaties met andere mannen. Joys broertje is dood. Hij is in zee verdronken terwijl zij een patatje oorlog haalde. Een ik-verhaal, geschreven vanuit Joy, waarin sfeer en emoties een belangrijke plaats innemen. Het verhaal bevat veel heldere, in eenvoudige, directe taal geschreven dialogen. Je zou het misschien wel een novelle kunnen noemen. De inhoud, met name de kijk op de gebeurtenissen in de maatschappij en wereld is soms heel realistisch en gruwelijk, soms heel dromerig. Kortom: een heel toegankelijk verhaal, dat goed aansluit bij de belevingswereld en leefwereld van jongeren en ook veel jongeren (en ouderen) zal aanspreken. Ook een aanrader voor jongeren die niet zo graag lezen. Vanaf ca. 13 jaar.
Nele Janssen
ua/an/22 j
Veertien. De leeftijd waarop heel je leven nog moet beginnen. De leeftijd waarop het lijkt alsof je al een half leven achter de rug hebt. Soms loopt alles van een leien dakje, op andere dagen stort dat dakje heel hardhandig in. Kelly en Joy zijn twee typische veertienjarige vriendinnen, die hun lief en leed met elkaar delen en tegelijk sommige geheimen voor zich houden. Een verlaten bankje in de duinen vormt hun toevluchtsoord, een toevluchtsoord waar ze praten, zonnen, zwemmen, lachen, eten en drinken. Tot hier levert dit boek een heel herkenbaar verhaal, een verhaal over de twijfels bij veertienjarigen. Maar wanneer het over seksualiteit gaat, staan deze twee meiden al wel erg ver in vergelijking met de doorsnee veertienjarige (toch zeker voor België). Net omdat de rest van het verhaal zo kort bij het leven van elke veertienjarige staat, is het hierbij handig om waakzaam te zijn dat deze twee meiden niet het voorbeeld voor die leeftijd worden. Lekker onbezonnen jeugdig zijn, moet op veertien jaar ook nog kunnen! Visser sluit met zijn jeugdig taalgebruik waarschijnlijk perfect aan bij zijn jeugdig publiek, met de opmerking hierbij dat de taal wel erg Nederlands is. ‘Patatje oorlog’ leest als een trein en zal door zijn rake, niets verhullende taalgebruik waarschijnlijk wel in de smaak vallen bij jonge (en iets oudere) pubers. Of de ouders daar zo blij mee zijn … dat is een andere zaak.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.