Het walvisoor
Bart Plouvier
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Meulenhoff/Manteau, 2004 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : PLOU |
31/12/2004
In Landverloren bundelt Bart Plouvier 17 reisverhalen die te maken hebben mt het water en eerder verschenen in diverse dag- en weekbladen. In een 'Prelude', opgebouwd als een gedicht, schrijft Plouvier: "te lang, te lang misschien was ik landverloren. [...] Nu draag ik mijn dorp als toen mijn oliejas." Zijn fascinatie voor het water verklaart de auteur in het openingsverhaal 'Semini's kinderen', waarin hij vertelt hoe hij als achtjarige jongen met zijn ouders "naar de boten gaan zien" die in Antwerpen liggen aangemeerd. Op zijn reizen en tochten, die hem o.m. naar Friesland brengen of langs de Belgische kuststeden of doorheen de frontstreek aan de IJzer, "beleeft" de auteur zijn omgeving. Vaak speelt hij hier op de idee van de antithese: de traagheid als therapie, als maat voor verplaatsing, dit uiteraard gezien vanuit het tegenlicht van de snelheid waarmee we tegenwoordig door het leven razen. Zo noteert hij tijdens een boottocht op de IJzer: "We genieten niet alleen van de stilte, maar meer nog van de traagheid: de traagheid van verloren tijd, als van lange zinnen vol beelden en kleuren, als van een gedicht dat diverse lezingen vraagt." Die houding is het ook die hem de schoonheid leert zien en beleven en hem brengt tot uitspraken als deze: "Wie weinig omzichtig met artistieke vrijheden omspringt, helpt de dictatuur van de lelijkheid in het zadel." De idee dat wat ver weg ligt en moeilijker bereikbaar is, per definitie boeiender lijkt dan wat de directe omgeving te bieden heeft, mag dan al zo vaak neergeschreven zijn, Plouvier weet ze naadloos in te passen in 'Reizen om thuis te komen', het zelfportret waarmee het boek wordt afgesloten. Een autobiografie in het klein, maar in haar kernachtigheid het fundament blootleggend van Plouviers reislust en -drang: "Het reizen om mijn plaats in tijd en ruimte te bepalen." En schrijvend over Slauerhoff, zijn grote voorbeeld, schrijft hij ook over zichzelf, "de onvolgroeide romanticus, onvolwassen gebleven, onvermogend om, rationeel, met het levensnoodzakelijke gevoel voor lijfsbehoud en geestelijke gezondheid, voor de meest praktische oplossing te kiezen." [Jooris Van Hulle]
J.T.G. Maas
In deze - eerder in kranten als de Volkskrant en tijdschriften als Knack verschenen - reisverhalen staat het reizen over water centraal: van de Somme en de IJzer, tot Friese meren en zeeën en oceanen. Plouvier (1951) toont zich ook in deze verhalen een meester in proza. Dat proza is in deze verhalen minder barok dan in zijn romans, maar nog altijd overtuigend in beeldspraak en stijl. De auteur zet zijn impressies overtuigend neer, ook wanneer hij weer reist in tijd en ruimte zoals in het verhaal over de laatste reis van Slauerhoff. De beschrijving van een bootreis door de Vlaamse slagvelden van de Eerste Wereldoorlog is indrukwekkend; het laatste verhaal, "Reizen om thuis te komen", is overtuigend ten aanzien van de levenshouding van de auteur: van rusteloosheid en nieuwsgierigheid naar de wijde wereld naar de waardering voor de geborgenheid van het Vlaamse platteland. Een ontwikkeling die ook min of meer in zijn romans te bespeuren valt. Normale druk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.