Levenshonger : roman
Marie Kessels
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
De Bezige Bij, 2002 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : KESS |
31/12/2002
In een reeks van korte essays poogt de vertellende ikfiguur in Het nietigste zich staande te houden in een wereld die grotendeels als vijandig wordt ervaren. Een van de stukjes heet letterlijk 'Staan' en begint zo: "De ongelijke machtsverhouding tussen jou en de wereld dwingt je onafgebroken allerlei maatregelen te nemen (spelregels te verzinnen) die je kunnen helpen je evenwicht te bewaren." Marie Kessels lijkt wel gedreven door woede (het woord dat talloze keren voorkomt in haar teksten) om wat om haar heen gebeurt. Op een originele manier verwoordt zij haar omgaan met de werkelijkheid: denkend en schrijvend poogt zij, zoals het luidt in het openingsstukje dat ietwat paradoxaal 'Ik zwijg' heet, "kleine, de allerkleinste fragmenten van die zo grandioos ontblote en daarna weer verloren werkelijkheid met mijn woorden terug te halen en zo tegelijk het gepraat uit de afgrond der verveling terug te halen." Vanuit een directe betrokkenheid op de taal en het woord (meerdere keren wordt een bijna lijfelijk ervaren afkeer voor het praten-zonder-inhoud aan de kaak gesteld) slaagt Kessels erin haar positie als schrijfster en als vrouw te definiëren. Dat zij daarbij in het tweede deel van haar boek een partner ten tonele voert die Ligthart heet en eigenlijk alleen als een soort klankbord fungeert voor haar uitlatingen en aantekeningen, geeft aan de teksten een subtiel, zij het miniem blijvend verhalend karakter. Af en toe mept Kessels hard om zich heen, o.m. als ze het over vrouwen heeft: "Dat kan alleen onder vrouwen: eindeloos lang over een of andere ervaring praten en reddeloos verzuipen in ons eigen verhaal nog voor het goed of wel op gang is gekomen." Of, en dan maakt zij van zichzelf zeker geen uitzondering: "Ik vertoon alle kenmerken van mijn sekse: huilerigheid, faalangst, bazigheid, een sterk schaamtegevoel, gebrek aan maatschappelijke ambitie". Stof voor discussie bieden Kessels' teksten alleszins. [Jooris Van Hulle]
J.F. Vogelaar
In tien jaar tijd schreef de auteur (1954) vijf boeken die haar een aparte plaats in de Nederlandse literatuur geven. Het gaat haar om personen die een aparte wereld voor zichzelf creëren. De hoofdpersoon van de laatste twee boeken staat opener voor de buitenwereld, maar opener wil niet zeggen welwillender en minder dwars. De titel van het voorlaatste boek is veelzeggend, 'Ongemakkelijke portretten'*. De vrouw die in het nieuwe boek aan het woord is reageert nonstop op de wereld om haar heen, ze noteert gedachten en waarnemingen, letterlijk over van alles en nog wat, tot en met 'het nietigste'. Ze is ook de eerste om zichzelf tegen te spreken: 'makkelijk genoeg om in mijn duizenden aantekeningen de valse tonen aan te wijzen', begint een stukje. Je zou het een zelfportret kunnen noemen, zelfportret van een uitermate beweeglijke geest. Dan verschijnt er op een gegeven moment een tegenspeler in de persoon van een man, Hart, Ligthart, een soms welkome passant. Een bijzonder boek dat alle kanten uitgaat omdat het vele soorten boeken omvat, verhalen én essays, kort en krachtig. Paperback, kleine druk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.