Reis naar het einde
António Lobo Antunes
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Anthos, 2007 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : LOBO |
31/12/2002
In dit 'derde' deel van Antunes' cyclus over macht spreken vier vrouwen over hun leven. De vier vrouwen zijn echtgenotes van leden van een terroristische groepering. De post-1974 periode, waarin ex-militairen, zakenmannen en klerikalen van het Estada Novo regime zich in extreem-rechtse groepjes verzetten tegen het socialistische bewind, is de achtergrond van deze roman. Maar veel komen we niet te weten over de activiteiten van de verzetsgroep, niet meer dan dat ze aanslagen plegen op communisten, een linkse priester en een minister, en de overtuiging koesteren dat ze een "heilige oorlog" voeren. Er is sprake van Amerikaanse en Spaanse steun, van onderling verraad en moord, allemaal elementen die her en der opduiken in de woorden van vrouwen. De vrouwen spelen een spel van bekentenis en ontkenning, dat niet alleen met de verantwoordelijkheid voor de aanslagen te maken heeft, maar ook met hun jeugd en huwelijk. Alle vier zijn ze getekend door hun jeugd: de dove vrouw vond enkel troost bij haar zonderlinge oma, de beeldschone Celina werd benijd door haar moeder, de mollige Simone werd gepest, Fatima groeide op in een arm maar schijnheilig huishouden. Hun respectievelijke huwelijken vloeiden voort uit deze omstandigheden en stellen niet veel voor. Deze roman lijkt in de eerste plaats een scherp portret van vrouwenlevens en huwelijken, en niet een studie van machtsmechanismen bij de verweesde conservatieve kringen in Portugal. Zoals steeds bij Antunes laat hij de personages een monoloog houden, een soort litanie, bestaande uit scherpe observaties, dromerige beelden en melancholie, associatief, anachronistisch, herhalend, waaruit geleidelijk aan enkele waarheden naar voor komen. Af en toe duiken in de monologen de stemmen op van de echtgenoten of andere familieleden die het zelfbedrog van de vrouwen nog eens onderstrepen. Vergeleken met de vorige twee delen van de cyclus (Handboek van de inquisiteurs, De glans en pracht van Portugal) ontgoochelt deze roman enigszins omdat het thema nogal beperkt is, en dat burgerhuwelijken schijnheilige gevangenissen kunnen zijn is al vaker het onderwerp van literatuur geweest. Ook is de specifieke stijl van Antunes intussen bekend geworden, en die herhaling stoort. [Chris Bulcaen]
Redactie
'Preek tot de krokodillen' (de titel verwijst naar een Chinese uitspraak) is het derde deel van een romancyclus van de vruchtbare Portugese schrijver Lobo Antunes (1942), na 'De glans en pracht van Portugal' en 'Het handboek van de inquisiteurs'*. Dat verband is in dit geval belangrijk, omdat de roman maar zijdelings over de politieke tegenstellingen na de anjer-revolutie in de jaren '70 gaat. Er zijn alleen toespelingen op samenzweringen en aanslagen, van gefrustreerd rechts vooral. Het gaat om vier vrouwen, die om beurten telkens aan het woord of in beeld komen, met hun verschillende versies van dezelfde periode in hun jeugd – hoe ze hun ouders, hun beginnende seksualiteit en de buitenwereld hebben ervaren. De een was doof, de ander het mooie en rijke meisje, de derde heeft het altijd al moeilijk met de dingen gehad. Het is de vraag of de aparte vorm – die iets van een litanie heeft, met veel herhalingen en sprongen; voor Lobo Antunes inmiddels een gebruikelijke vorm – veel aan de levensverhalen toevoegt, temeer daar de vrouwen zelden iets over elkaar zeggen en elkaars verhalen dus nauwelijks aanvullen. Kleine druk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.