Ketterijen : hoe overleven we onze tijd?
Karel De Gucht
Karel De Gucht (Auteur)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Houtekiet, 2002 |
MAGAZIJN : NON-FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : 331.25 GUCH |
31/12/2003
Het merkwaardige fenomeen van het cyclische karakter van de schrijfdrift van onze politici duikt weer op: om de vier jaar in de winter en het voorjaar voor de parlementsverkiezingen komen de schrijfkriebels op. De publicatie van een boek geeft politici een air van intellectuele sérieux, suggereert visie en genereert veel media-aandacht. Deze keer belooft het fenomeen wel erg lang te gaan duren, vermits we in mei 2003 voor federale en in juni 2004 voor regionale verkiezingen staan. De laatste weken en maanden werden we reeds verblijd met publicaties van o.a. Bert Anciaux (De verrijkte samenleving), Geert Bourgeois (De puinhoop van paars-groen), Jaak Gabriëls (Ruimte voor ambitie) en Guy Verhofstadt zelve (De vierde golf, een liberaal project voor de nieuwe eeuw). De flamboyante VLD-voorzitter Karel de Gucht -- vóór 1999 een nobele onbekende -- voegt er nu het boek De toekomst is vrij aan toe, dat gerust kan dienen als VLD-handvest voor de komende verkiezingsperiode.
Met dit 'essay' plaatst De Gucht -- in close-up op de voorpagina -- de VLD definitief in het politieke centrum én in pole-position voor de verkiezingen. Haast alle politiek belangrijke thema's passeren de revue en worden tot een hogere synthese gebracht. Links-rechts, arbeider-bediende, economie-ecologie, autochtonen-allochtonen... Het lijken allemaal valse tegenstellingen, waarvoor de VLD de oplossing in huis heeft. Tijdens de persvoorstelling van het boek verwees inleider Jos Geysels van Agalev zeer gevat naar het kerstprogramma van 1945, waarmee de CVP zichzelf tot volkspartij omvormde. Voor De Gucht is de CD&V de oude en de VLD de toekomstige volkspartij. Over de CD&V poneert hij de volgende niet mis te verstane zinnetjes: "Naarmate de verzuilde structuren als referentiepunt verdwijnen, komen ook die partijen onder druk die zich hebben geënt op die verzuiling. Het gaat dan in de eerste plaats om de CD&V. Structuren, ook partijen, hebben de sterke neiging zichzelf te overleven."
De toekomst is vrij bestaat uit acht stevige hoofdstukken en vormt een mooi tweeluik met Het menselijk liberalisme (Li 2002, p. 555) van die andere liberale ideoloog Dirk Verhofstadt (broer van Guy). Terwijl Verhofstadt het moderne liberalisme op een theoretische, filosofische, erudiete wijze benaderde, kiest De Gucht voor de pragmatische weg. Hij noemt zijn essay "een poging om het moderne liberalisme vorm te geven door het te toetsen aan reële problemen en specifieke onderwerpen". De Gucht is volledig in zijn opzet geslaagd: het boek leest vlot, barst van de ideeën, is doorspekt met lichtvoetige citaten van politicologen, historici en filosofen, is goed gestructureerd en straalt zelfs een zekere warmte uit. Vier maatschappelijke problemen worden grondig behandeld: het veiligheidsvraagstuk ('Veiligheid als mensenrecht'), de vreemdelingenproblematiek ('Migratie als uitdaging'), de Vlaams-Waalse tegenstelling ('Meer Vlaanderen om beter te besturen') en het globaliseringdebat ('De vertrouwensbreuk en hoe ze te dichten'). Daarnaast is er een historisch overzicht van het begrip 'vrijheid', waarin hij een nogal geforceerde poging doet om het liberalisme en het kapitalisme te verankeren in de Middeleeuwen. Ook het begrip 'pluralisme' krijgt een apart hoofdstuk. Het is een democratisch kernbegrip voor De Gucht, die andermaal ten strijde trekt tegen de onverdraagzaamheid van de Caritasgroep, die 75 procent van de Vlaamse ziekenhuizen groepeert, maar -- tegen de wet in -- euthanasie bemoeilijkt of zelfs verhindert. De Gucht wijdt ook een apart hoofdstuk aan de verschillen tussen het Amerikaanse en het Europese model, waarbij hij zich scherp afzet tegen conservatieven als Bush en Thatcher en de weldaden van de sociaal gecorrigeerde markteconomie uitzingt. In het lange, bevlogen vierde hoofdstuk 'Een nieuwe politiek voor een nieuw tijdperk' -- eigenlijk een essay in het essay -- schetst hij de uitdagingen van de actuele samenleving, betoogt hij dat het liberalisme het beste antwoord biedt en positioneert hij de VLD als grote volkspartij. Hij besluit: "Het is niet voldoende dat mensen vrij zijn. Ze moeten als groep en als individu ook respectvol behandeld worden. Dat respect en de combinatie van de verantwoordelijke vrijheid met sociale bescherming maakt de kern uit van het moderne liberalisme." [Gunter Bousset]
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.