Tussen twee paleizen
Nagieb Mahfoez
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
De Geus, cop. 1999 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MAHF |
31/12/2000
Dit is de controversieelste roman uit het veelomvattende en veelzijdige oeuvre van de eerste Nobelprijswinnaar van het Afrikaanse continent, Mahfoez, een Egyptenaar die vrijwel al zijn verhalen situeert in zijn geboortestad Caïro. "Awlad al-Haratina", eigenlijk te vertalen als 'Kinderen van onze wijk', verscheen in 1959 in Beiroet. Het beschrijft het leven in een volkswijk die in opeenvolgende tijdperken de boodschappen hoort verkondigen van een aantal profeten waarin men zonder moeite Adam, Christus, Mohammed en de moderne wetenschap kan herkennen. Het gezag in de wijk wordt gevoerd door een mythische vaderfiguur, Gabalawi genaamd, die als een oudtestamentische god orde en tucht tracht te handhaven. Tevergeefs, want de mens is wat hij is en ook hier zullen uitbuiting, onderdrukking en gewelddadigheid hun tol opeisen.
Het allegorische karakter en de verwijzing naar de evolutie in de denk- en leefwereld van de Arabische samenleving, wekten een storm van protest in streng religieuze kringen. Zo werd opgemerkt dat de roman 114 hoofdstukken telt, evenveel als de koran, wat al voldoende was om van een parodie op dit heilige boek te spreken. Ondanks de vreugde-uitbarsting in Egypte toen Mahfoez in 1988 de hoogste literaire prijs werd toegekend, bleef de schrijver onder vuur liggen van fundamentalistische groeperingen, zelfs letterlijk toen er in 1994 een aanslag op zijn leven werd gepleegd. Net als in zijn beter bekende drieluik 'Trilogie' worden ook in dit boek de fundamentele tegenstellingen in de samenleving blootgelegd. Die tussen generaties en sociale klassen, die tussen idealisme en opportunisme, die tussen religieuze en seculiere groepen. Deze historische en filosofische aspecten, die het hele werk van Mahfoez kruiden, doen niets af van de literaire kwaliteiten van deze rasverteller. [Jan Baes]
Paulien Andriessen
De levensgeschiedenissen van roemrijke zonen en hun stamvader Gabalawi in een volkswijk in Caïro. Een allegorische roman, die in feite de sociale en spirituele geschiedenis van de mensheid sinds Adam beschrijft. De laatste profeet, de tovenaar Arafa, (staat model voor de wetenschap) ontneemt de mensen hun laatste hoop door Gabalawi (symbool voor de schepper) te doden. Maguib Mahfouz (Caïro, 1911) kreeg in 1988 de Nobelprijs voor literatuur. Hij schreef meer dan 30 romans, veel daarvan zijn vertaald en verfilmd. President Nasser verbood in 1959 publicatie van dit boek onder druk van islamitische groeperingen, die het als een belastering van de profeten zagen. Een prachtige en onderhoudende vertelling: alleen Mahfouz kan het leven in Caïro zo sfeervol beschrijven. De filosofische inhoud als achterliggende betekenis is helder. Prettige druk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.