Studie van de schaduw
Marc Tritsmans
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Lannoo, 1999 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : * 876 TRIT |
31/12/2000
Tritsmans schrijft zachte, melancholische poëzie, waarin de menselijke onbestemdheid centraal staat. De dichter maakt geen gebruik van pathetiek en overdrijving, maar kiest integendeel voor een suggestieve maar beheerste lyriek, waarin vervaging en concretisering elkaar in evenwicht houden. In dit opzicht is het geen toeval dat Tritsmans' gedichten vaak doen denken aan emblematische schilderijen, door hun picturale inslag én door hun symbolische betekenis. Dat enigszins onderkoelde beeld wordt dan bijgesteld door meer expliciete bedenkingen waarin het eigen ik reflecteert of zijn gevoelens behoedzaam verwoordt. Het probleem met deze poëzie, hoe vakkundig gemaakt zij ook mag zijn, is dat ik als lezer vrij afstandelijk blijf toekijken. De affectieve binding met wat ik lees, blijft beperkt en al evenmin ervaar ik het gevoel van noodzakelijkheid dat ik met grote poëzie verbindt. Verdienstelijk is deze poëzie allicht, maar echt beklijvend is ze nergens. [Dirk De Geest]
Wijnand Steemers
Eerdere poëzie van Tritsmans (1959) werd gebundeld in 'De wetten van de zwaartekracht' (1992), 'Onder bomen' (1994) en 'Oog van de tijd' (1997). Centraal thema: de aarde als onontkoombare geliefde die "ons wakend, slapend, / dood nog aan haar boezem drukt." Aan de wetten van zwaartekracht, tijd, dood, ruimte, toetst de dichter, secuur voortmijmerend, zijn observaties, toegepast op dier en mens, met "een uitzicht op niets minder / dan onze eigen onbeduidendheid". Ook het ontsnappen aan diezelfde zwaartekracht, het "afscheid nemen van geliefde 'reisgenoten' " die hij in poëticis van de vergetelheid redt, krijgt aandacht. Aan een zestiende-eeuws olieverfportret valt liefde en angst af te lezen, aan het melkmeisje van Vermeer "een leven geleeefd" te zien. Bach's cellosuites roepen associaties met aarde op. In een achttiende-eeuws herbarium of in het Panorama Mesdag, waarin tijd "voorgoed ongedaan gemaakt" wordt, zet kunst "voorgoed te kijk". De dichter houdt zijn woorden, stilgezet, eenvoudig en mooi, "weg van / die bloedeloze dichterspraat", vol weemoedige warmte.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.