Nao
Thierry Cailleteau
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Uitgeverij Daedalus, 2009 |
VERDIEPING 2 : DUIVELSHOEK : STRIPS : AQUA |
31/12/2011
Vijf albums lang waren we getuige van de verbeten strijd van het ruimtekind Nao voor het behoud van de mysterieuze planeet Aquablue. Nu alle vijanden verslagen zijn, moet scenarist Cailleteau het over een andere boeg gooien. De Witte Ster, de titel van deze nieuwe cyclus in twee albums, verwijst naar het ruimteschip waaruit Nao op het laatste nippertje kon ontsnappen met zijn robot Cybot en waar zijn ouders het leven lieten. De intro doet wat eigenaardig aan. We komen terecht op een hoogtechnologische planeet waar de fundamentalistische, religieuze figuur Cantor de macht overgenomen heeft en alle robots vogelvrij zijn. Er is geen enkel spoor van Nao of één van zijn kompanen, tot twee ondeugende kinderen een oude robot stelen die verbazend veel op Cybot lijkt. Tien pagina's later volgt een doorstart. Nao en zijn vrienden raken bij hun reis naar de aarde op drift en worden gevangen genomen door plunderaars in dienst van Cantor. Bij hun ontsnapping gaan ze schuilen in een gigantisch, oud wrak van een ruimteschip. Dat ruimteschip blijkt De Witte Ster te zijn. Nao wordt, samen met de enige overlevende schipbreukeling Stich, opnieuw gevangen genomen, maar de kinderen die we in de intro leerden kennen en hun vriend, een oud-legionair, snellen hen ter hulp. Een legertje robots wordt in de strijd geworpen om de heerschappij van Cantor te beëindigen. Nao en Stich krijgen de kans om zich te wreken op de moordenaar van hun familie. De opbouw van het scenario zit goed in elkaar en het verweesde gevoel bij de openingsscène ebt vlug weg wanneer beide verhaallijnen samenkomen. Via een aantal boeiende nevenpersonages wijkt Cailleteau af van een klassieke opbouw en dat zorgt voor een stevig verhaal dat fris en goed te volgen is. Zijn opgestapelde clichés (de religieuze dictator, de slanggeneraal, de cavalerie in de vorm van robots, Stich als Robinson Crusoë-type enzovoort) tonen aan dat hij zich liever laat inspireren dan zelf te fantaseren. Dat leidt bij hem niet tot een collage maar tot een goed pakkend geheel. Ciro Tota, die het laatste album van de eerste cyclus mocht overnemen en daar te weinig standvastigheid had, herpakt zich. Hij brengt met zijn dynamische en realistische tekenstijl de groteske scènes en vooral de vele personages goed in beeld. Het kwaliteitsverschil tussen de twee albums is miniem. Enkel het personage van Nao lijkt soms te veel op een mannetjesputter met een te groot blond gestileerd kapsel. Inkleurster Isabelle Rabarot sluit met een eerder klassiek, maar ruim palet goed aan bij het tekenwerk. Haar nuances zijn subtiel en haar gekozen kleuren benadrukken de passages. De kwaliteit van het verhaal, de tekeningen en de inkleuring in deze cyclus bevestigen het imago van deze stripreeks. 'Aquablue' is geen grote kunst, maar grote ontspanning. [Stefaan Froyman]
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.