Het rode ei
Han van der Vegt
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Gottmer, 2014 |
VERDIEPING 2 : BABILLE : AVONTUUR : VERHALEN : VAND |
30/06/2014
Vier jaar na Het rode ei schrijft Han van der Vegt met Het zwarte ei een zelfstandig te lezen vervolg op zijn kinderboekendebuut. Sam, Lot en Zus Nibbedonk wonen na het overlijden van hun ouders in het ‘rode ei’, een modern uitgerust ruimteschip. De zusjes vormen een trio met sterke ondernemingszin. Om inkomsten te genereren, bieden ze rijke burgers toeristische maanreizen aan. Met de opbrengst willen ze hun grote droom te verwezenlijken: de Manelotten, grappige buitenaardse wezentjes, een bezoek brengen. Klinkt dit allemaal absurd en vergezocht, dan betrekt Sam als ontwapenend verteller de lezer rechtstreeks bij dit opmerkelijke verhaal. De fantasievolle thematiek en onverwachte wendingen worden volkomen aannemelijk gemaakt en dat is meteen een grote verdienste van de auteur. Van der Vegt neemt de tijd om de setting gedegen uit te werken en zijn concept van maanreizende kinderen geloofwaardig te maken. De zusjes Nibbedonk krijgen onverwachts concurrentie als firma Het Ruimtebedrijf, geleid door de onbetrouwbare ex-burgemeester Van Krauteringen, eveneens een ruimtevaartonderneming opstart. Binnen de kortste keren wordt het drietal van bedrog beschuldigd en keert de bevolking van Snarkeskerke zich tegen hen. Om hun integriteit te bewijzen, moeten Sam, Zus en Lot een reeks leugens in scène zetten en dat blijkt geen evidente opgave. Gelukkig krijgen ze hulp vanuit totaal onverwachte hoek.
De uitwerking van het slot kan echter niet helemaal overtuigen: de voorbereidingen voor de ultieme poging om hun onschuld te demonstreren worden fel uitgesponnen en dat vertraagt nodeloos het vlotte vertelritme. Een onvoorziene reddingsactie kan nauwelijks een wat gezochte oplossing maskeren. Het happy end, waarbij gerechtigheid geschiedt en de zusjes Nibbedonk zegevieren, doet dan ook afbreuk aan de elders zorgvuldig opgebouwde geloofwaardigheid. Knap is wel hoe van der Vegt via subtiel uitgewerkte kritiek het concept van realitysoaps en de verregaande invloed van mediatisering op de korrel neemt. Via Sams terugkerende dromen waarin ze haar ouders ontmoet en hen om vergeving vraagt voor hun bedrog, raakt van der Vegt een gevoelige snaar en creëert hij een diepgaandere reflectie over de ouder-kindrelatie, (on)schuld en verlies. Met Het zwarte ei lost van der Vegt de belofte van een evenwichtig uitgewerkte, fantasierijke jeugdroman nog niet helemaal in, maar dit goedgeschreven vervolgverhaal is zeker het lezen waard.
[Jürgen Peeters]
Maike van der Velde-de Boer
De weeskinderen Lot, Zus en Sam (ik-figuur) wonen nog steeds in een groot rood ei, wat een ruimteschip blijkt te zijn. Ze organiseren reizen naar de maan voor toeristen, maar hun avonturen op de maan en de kennismaking met de Manelotten worden niet geloofd door de dorpsgemeenschap en helemaal hachelijk wordt het als ze concurrentie krijgen van het zwarte ei, een nieuw ruimteschip waar ze ernstig door in de problemen raken. Dankzij spitsvondigheid, creativiteit en samenwerking met anderen komt echter wederom een geweldig avontuur tot stand. De ik-figuur (Sam) richt zich rechtstreeks tot de lezer. Dit vervolg op 'Het rode ei'* laat zich zelfstandig lezen, maar er wordt, zeker in het begin, regelmatig teruggegrepen naar de eerdere avonturen. Het verhaal is orgineel en humoristisch, maar vereist wel goede leeservaring door de vele verhaallijnen. Het is echter geschreven in korte, eenvoudige zinnen en leest daardoor wel vlot. Vele zwart-witte, geestige illustraties in allerlei formaten verlevendigen de tekst. Wellicht komt er een vervolg. Vanaf ca. 9 jaar.
Ilse Verhulst
ua/an/22 j
De zusjes Nibbedonk, Sam, Zus en Lot, wonen in het Rode Ei, een uitvinding van ingenieur Lalperdonk. Dit ei werd hen geschonken door burgemeester Van Knauteringen nadat hij ‘per ongeluk’ het huis van de zusjes gesloopt had. Tijdens de sloop van hun huis kwamen echter ook hun ouders om. De schenking van het Rode Ei gebeurde op voorwaarde dat de zusjes met niemand spraken over de fout die de burgemeester gemaakt had. Maar sindsdien moeten de zusjes wel voor zichzelf zorgen. Dit doen ze door het organiseren van ruimtereizen naar de maan met het Rode Ei. Op de maan ontmoetten de zusjes de Manelotten, vriendelijke buitenaardse wezens. Ze weten niet of ze de Manelotten ooit nog terug gaan ontmoeten, maar hopen er wel op. Ondertussen is burgemeester Van Knauteringen weer bezig met het smeden van snode plannen. Hij is niet vergeten dat hij door toedoen van de zusjes is moeten aftreden als burgemeester. Hij slaagt erin om de voordien zo geëerde zusjes op een sluwe manier in een slecht daglicht te stellen. Zullen de zussen erin slagen om voor de tweede keer de burgemeester te ontmaskeren? Zullen ze het snode plan van de burgemeester kunnen dwarsbomen? Zullen ze erin slagen om ooit te kunnen terugkeren naar de maan? Zullen ze ooit nog de kans krijgen om Manelotten te ontmoeten? Dit verhaal is een vervolg op 'Het Rode Ei'. Je hoeft het eerste deel niet gelezen te hebben, maar ik raad het wel aan. Zelf heb ik het eerste boek niet gelezen en het duurde even voor ik mee was. Je krijgt, zoals de auteur in het begin ook zegt, wel genoeg info doorheen het verhaal om dit tweede deel vlot te kunnen lezen. Maar ik miste het eerste deel wel als aanzet om in het verhaal te geraken. Het verhaal wordt verteld door Sam, één van de drie zusjes. Zij is de meest verantwoordelijke van de drie. Zij is het ook die in haar dromen nog met haar overleden ouders praat. Ze begint ook het verhaal door jou, als lezer, aan te spreken. En dat concept is wel leuk. Ook doorheen het verhaal word je, als lezer, soms direct aangesproken door haar. Wat je als lezer meer betrokken maakt. Als jonge meisjes moeten de drie zussen belangrijke beslissingen nemen. Ze leren dat sommige volwassenen niet altijd even eerlijk zijn. Dat het weinig moeite kost om iemand in een slecht daglicht te stellen door roddels en leugens. Ze willen deze roddels bekampen met een eigen leugen. Een leugen om bestwil. Maar uiteindelijk beseffen ze dat eerlijkheid boven alles gaat. Een les die sommige volwassenen, zoals Burgemeester Van Knauteringen, misschien nooit leren. Het is een grappig, leuk en vlot geschreven verhaal en toch mist het dat dynamische, dat ‘ik-wil-doorlezen-moment’. Misschien zou dat wel gelukt zijn, mocht ik het eerste deel gelezen hebben. Misschien moet je daarvoor daadwerkelijk een achtjarige zijn en ben ik voor deze literatuur al iets te matuur ;).
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.