Eeuwig kind
Cristovão Tezza
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Contact, 2011 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : TEZZ |
15/04/2012
Wanneer de gevierde schrijver Paulo Donetti binnenvalt bij de 32-jarige Beatriz, een redactrice die hij pas daags voordien heeft leren kennen, wordt zijn bezoek verkocht als een ‘werkbespreking’. Donetti’s laatste twee boeken waren maar navenant, en met de roman waaraan hij nu werkt, ‘Een moeilijke vrouw’, zit hij op een dood spoor. In Beatriz, zo luidt het, zoekt hij een kritische lezer, en tegelijk iemand die zijn manuscript wil uittikken. Maar meteen al wordt het bezoek op een ander niveau getild, doordat hij bij het binnenkomen erkent: 'Ik heb een emotionele fout gemaakt, ik ben verliefd op je geworden'. De werkvergadering — die heel de roman in beslag neemt — start dus beladen en vervloeit gaandeweg in een emotioneel steekspel, waarbij beide spelers beginnen te graven in het eigen verleden en daarvan slechts mondjesmaat iets afgeven aan de opponent. En dan nog is weerbarstigheid troef. Beiden lijken ze, zoals ergens mooi gezegd wordt, mensen met een pak existentiële vragen, die een kort moment afstand nemen van het leven om dat te beoordelen en pas daarna terugkeren naar de rivier van de tijd. Elk van beiden lijkt opgesloten in het eigen chaotische verleden, in de grijze zone van zichzelf, in de roman ook wel: ‘de kleine Hades van de herinnering’ genoemd. Tijdens de lange wijnovergoten avond ondernemen ze om beurten stuntelige pogingen om elkaars beschermende cocon te doorbreken en behoedzaam de intimiteit van de ander binnen te dringen. Maar dat lukt hen nauwelijks, ook al gaat de toenadering haar gang — terwijl de lezer, die beetje bij beetje geïntroduceerd wordt in de complexe gedachtewereld van beiden, heel wat beter geplaatst is om hun wezen te doorgronden. Hij leert twee mensen kennen die elk een eigen geschiedenis hebben meegemaakt en nu in dubio zijn of ze die willen prijsgeven.
Een emotionele fout is niet gemakkelijk om lezen. Niet door een moeilijk woordgebruik — hoegenaamd niet — maar doordat het warrige gedachtegoed van beide hoofdpersonages een al even warrige uitdrukking krijgt in lange zinnen met veel tussenzinnen en gedachtesprongen, en doordat de herinneringen als disparate brokstukken uit een voorbije leefwereld op ons worden losgelaten. Het geheel, hoe kundig ook geconstrueerd, komt zodoende over als een soort craquelé waarachter men de vaas enkel kan vermoeden. Dit hoeft geen kritiek te zijn — want deze bijna filosofische roman is een uitmuntend werkstuk — maar het maakt wel dat sommige lezers er de nodige moeite mee zullen hebben. [Hugo Van Hoecke]
Drs. H.H. Puite
De roman is geschreven in de vorm van een doorgaande monoloog. De ik in het boek is een jonge vrouw. Zij ontmoet de schrijver wiens werk ze mateloos bewondert. Hij wordt verliefd op haar. Dat lijkt eenvoudig, maar dan begint het. De dialoog tussen geschreven en beleefde werkelijkheid, de introspectie die leidt tot een formulering van de ervaring. Die weer de basis vormt van romans. De ontmoeting van schrijver en lezeres is beschreven vanuit het perspectief van de vrouw, wat de (mannnelijke) schrijver Tezza knap doet. Het onderwerp is niet alleen de psychologische ontrafeling van wat er gebeurt tussen twee mensen die een liefdesrelatie beginnen, het gaat ook over de relatie tussen leven en roman. In die zin is het boek een reflectie op het schrijverschap. Cristovao Tezza (1952) is in Brazilië een hooggewaardeerd schrijver. Eerder verscheen in het Nederlands zijn boek 'Eeuwig kind'*. Normale druk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.