Het land is moe : verhandeling over onze ontevredenheid
Tony Judt
Tony Judt (Auteur)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Contact, 2008 |
VERDIEPING 4 : BLAUWE TOREN : GESCHIEDENIS : 927.3 JUDT |
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Contact, 2008 |
MAGAZIJN : NON-FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : 927.3 JUDT |
31/12/2008
De Britse tophistoricus Tony Judt (°1948) ? geroemd en geprezen voor zijn standaardwerk Na de oorlog ? bundelde zijn 24 belangrijkste politieke en historische essays van de afgelopen 12 jaar. In Na de oorlog vertelde hij het grote verhaal van de Europese geschiedenis na de Tweede Wereldoorlog, nu zoomt hij in op een aantal figuren, gebeurtenissen en stromingen die de twintigste eeuw vorm hebben gegeven, en hij is daarbij persoonlijker dan ooit.
De essays zijn losjes geordend in vier blokjes. Het eerste behandelt de ervaringen en ontgoochelingen van vier Joodse schrijvers met het communisme: Arthur Koestler, Primo Levi, Manès Sperber en Hannah Arendt. Het tweede gaat over de politiek van het intellectueel engagement. Judt wikt en weegt de intellectuele bijdrage en de verantwoordelijkheid van grote denkers als Albert Camus, Louis Althusser, Eric Hobsbawm, Leszek Kolakowski, Johannes Paulus II en Edward Said. Het derde blokje is wat diffuser met beschouwingen over "plaatsen en herinneringen" die verloren zijn gegaan bij de overgang van de twintigste naar de eenentwintigste eeuw. Judt heeft het hier o.a. over ons "stateloze" land, dat weliswaar zonder bloedvergieten is omgevormd tot een federatie, maar nu door "te weinig staat" speelbal dreigt te worden van "ongekende, ongereguleerde krachten" (de globalisering). Judt ? zelf van Joodse afkomst ? neemt ook op ongemeen scherpe wijze Israël op de korrel, "het land dat niet groot wilde worden". Deel vier gaat over de Amerikaanse buitenlandse politiek tijdens de voorbije halve eeuw. Judt laakt het huidige beleid en hekelt de ideologische zelfverloochening van liberaal Amerika en de pers (zelfs de links-liberale 'The New York Times' schaarde zich achter de oorlog). De wereldwijde oorlog tegen het terrorisme is volgens hem een absurd concept. "We hebben een normaal gesproken alledaagse vorm van politiek gemotiveerd geweld verheven tot een morele categorie, een ideologische abstractie en een wereldwijde vijand". De epiloog over "de wederopstanding van het sociale vraagstuk" vormt de kern van Judts toekomstvisie.
In De vergeten twintigste eeuw is de historicus, maar ook de politiek geëngageerde Tony Judt aan het woord. De essays kunnen onafhankelijk van elkaar worden gelezen, maar de leidmotieven zijn duidelijk. 21e-eeuwse politieke leiders en denkers hebben de lessen van de vorige eeuw niet begrepen. In een soort messianistische waanzin werd het "einde van de geschiedenis" aangekondigd, wat culmineerde in het waanzinnige offensief in Irak. Een erg zwartgallige Judt verwijt de politieke en intellectuele leiders een gebrek aan historische kennis. Hij stelt vast dat het falen van het communisme het wantrouwen tegen de rol van de staat heeft gevoed. Vanaf de jaren '70 werd de staat niet langer beschouwd als een neutrale verzorger van de eerste levensbehoeftes, maar als een bron van economische inefficiëntie en sociale bemoeizucht. Judt is een grote aanhanger van de West-Europese sociaal gecorrigeerde markteconomie waarin de staat een belangrijke rol speelt. De grote ideologieën zijn weggevallen, en alomvattende politieke doelstellingen worden sceptisch bekeken. "En dus drukken we onze collectieve doelstellingen exclusief uit in economische bewoordingen als rijkdom, groei, BNP, efficiëntie, productie, rente en aandelenrendement, alsof dat geen middelen zijn op weg naar een collectief nagestreefd sociaal of politiek doel, maar op zichzelf noodzakelijke en afdoende doelen".
De vergeten twintigste eeuw is een uitdagende, polemische essaybundel waarin onomstotelijke historische en politieke inzichten worden gekoppeld aan engagement en een grote zorg om de toekomst van de mensheid. De scherpzinnige Judt bewijst dat de lessen van het verleden nooit geleerd zijn en dat historici met een langetermijnvisie meer dan ooit de plicht hebben deel te nemen aan het maatschappelijke debat. [Gunter Bousset]
Dr. G. Harinck
In dit boek zijn ruim twintig opstellen over (de tweede helft van) de twintigste eeuw gebundeld van de Amerikaanse historicus Tony Judt - die naam maakte met zijn boek over de Europese geschiedenis na 1945 ('Na de oorlog', 2006)*. De titel verwijst naar Judts zorg dat de geschiedenis in politiek en meningsvorming vergeten dreigt te worden. Deze eeuw heeft politieke en maatschappelijke verworvenheden opgeleverd die niet als een gegeven kunnen worden beschouwd, maar die onderhoud behoeven. Dat dit niet of nauwelijks gebeurt, blijkt uit het verdwijnen van de publieke intellectueel in het laatste kwart van de eeuw (Camus, Kolakowski, Edward Said). Er is geen passie voor de samenleving en met 'het kwaad' weten we ons geen raad. Judt roept met deze bundel op weer na te denken over de economische, politieke en culturele uitdagingen van de twintigste eeuw. Dat kan de huidige wereld voor simplificaties behoeden. De opstellen zijn van hoog niveau en veronderstellen veel kennis van de wereldgeschiedenis van de afgelopen eeuw. Geen boek voor een algemeen publiek, maar belangrijk vanwege zijn breedte aan onderwerpen en Judts intellectuele reflectie.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.