Het museum van oorlog
Claudio Magris
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Bakker, 2001 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : ITAL 897 MAGR |
31/12/2002
Claudio Magris, hoogleraar literatuurgeschiedenis in Triëst, is vooral gekend voor zijn magistrale boek Donau, een ontdekkingsreis door de beschaving van Midden-Europa en de crisis van onze tijd (1991, heruitgave in 1997). In dit boek treedt hij op als een van de grote Europese intellectuelen die in zijn betoog een maatschappelijk engagement verbindt met een cultuurhistorische kennis. Naar aanleiding van de toekenning van de Erasmusprijs 2001 aan Magris, is er een 'nieuw' boek op de markt verschenen. Het is een compilatie van eerder verschenen werk: essays, fragmenten en verhalen.
Dit boek doet afbreuk aan het grote talent van Magris -- ook al heeft hij deze bundel zelf samengesteld. De grote kracht van dit soort denken is juist niet het fragment maar wel de epische draagwijdte van het exposé, van de gedachtewereld. Door stukken te halen uit het groter geheel verzwakt de constructie en lijkt het alsof hier enkel de 'parels' getoond zouden worden, een soort 'best of'. Terwijl dit indruist tegen de Europese waarden die Magris verdedigt. Hier moet snel en gemakkelijk geconsumeerd worden, terwijl de literatuur van Magris refereert naar bedachtzaamheid. Het boek Donau telt in de Nederlandse vertaling ruim 400 pagina's, in deze bundel 21. Dit staat niet in verhouding.
De inleiding die Willem Otterspeer voor tot dit werk geschreven heeft, verduidelijkt niet veel. Bovendien worden de fragmenten zelf ook niet geduid, worden ze niet in hun context behandeld. Hoe helder Magris ook schrijft, dit alles komt de duidelijkheid niet ten goede. Jammer is ook dat sommige zaken in verschillende essays terugkomen. Dit gezegd zijnde, het blijft een intellectuele verademing een essay van Magris te lezen over bv. het nihilisme en de melancholie in het werk van Jacobsen. Of een analyse van de ouderdom waar hij de persoonlijkheid van Kafka als te gesloten beschrijft waardoor deze laatste het leven, met zijn angst en onrust, niet kon aanvaarden en dus ook de ouderdom niet. Dit is van het beste dat Magris geschreven heeft. Zijn toneel, zijn verhalen -- van beide zijn in deze bundel voorbeelden opgenomen -- halen niet het niveau van zijn intellectuele werk. M.a.w., lees dus Magris, vermijd dit boek. [Johan Velter]
J.F. Vogelaar
Van de Italiaanse literatuurwetenschapper Claudio Magris (1939) is sinds zijn veelgeprezen boek 'Donau' uit 1986 vrij veel vertaald. Deze rijke bundel is een bloemlezing uit alle genres die hij beoefent: literaire en cultuurhistorische essays, novellen en toneel. Het boek bevat ook fragmenten uit niet eerder vertaald werk. In de door Magris zelf gemaakte selectie staat de 'grens' centraal, waar hij ook biografisch als bewoner van Triëst al vroeg mee te maken had. De rivier van de Geschiedenis sleurt individuele geschiedenissen met zich mee. Magris gaat als schrijver stroomopwaarts om de overblijfselen op te sporen. In boeken als 'Donau' en 'Microcosmi' heeft hij zijn bevindingen vastgelegd. Zeldzaam is het gemak waarmee Magris zijn veelzijdige kennis demonstreert. Met de auteurs die hij bespreekt, onder wie Musil, Svevo en Kafka, gaat hij als een gelijke om, zoals hij ook thuis is in de verschillende landen van Midden-Europa. Het boek, dat gelezen kan worden als een intellectuele autobiografie, is voorzien van een uitstekende introductie door Willem Otterspeer. Kleine druk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.