Scherpe randen
Michael Volkaerts
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Kramat, 2001 |
MAGAZIJN : SCHOOLCOLLECTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : VOLK |
31/12/2002
Rebels bevat vier verhalen van verschillende lengte, het langste bijna zeventig, het kortste tien pagina's. De hoofdpersoon, tegelijk de ikverteller in de verleden tijd, is telkens een jongen, 16 à 18 jaar oud, in of bij een grote stad die wat problemen heeft of krijgt met zijn omgeving: ouders, klasgenoten, meisjes, volwassenen uit de buurt, kleine criminelen op straat. Elk verhaal loopt wel goed af. In 'Het lichtpunt' wordt de verteller getreiterd en afgeperst door een verbaal en fysiek gewelddadige klasgenoot. Die raakt uiteindelijk, na een uit de hand gelopen duwpartij, opgesloten. Twintig jaar later blijkt dat hij zijn leven gebeterd heeft. In 'Zaterdag' wordt de verteller afgeperst door een drugsverslaafde. Uiteindelijk weet hij die met de hulp van een paar vrienden uit te schakelen en zijn geld terug te krijgen. In 'Vaderkensdag' wreekt Marco zich op zijn echte vader, die nooit interesse had voor zijn sportprestaties, door te weigeren hem een handje toe te steken bij de verhuizing van wat zware meubels, omdat hij "vaderkensdag" gaat vieren met zijn stiefvader. In 'Speelbal van het lot' komt het uiteindelijk nog goed tussen een jonge winkeldief en de dochter van de eigenaar van de bestolen winkel. Het lot bewandelt blijkbaar vreemde paden. De magere verhaallijnen worden ingepakt in bladzijden lang gezeur over de gewone dingen des levens. De schrijver vindt het nodig de lezer op de hoogte te brengen van elk detail. Niemand drinkt of rookt hier zomaar: men drinkt Sprite of Fanta of Jupiler of Pepsi..., men rookt een Marlboro... De lezer hoeft geen verbeelding meer te hebben. "Ik at nog vier boterhammen met salami en schonk me een tweede kop koffie in. Moeder was al klaar. Ze had slechts twee sneetjes volkorenbrood gegeten en een potje magere yoghurt." "Een paar dagen voor de kerstvakantie stapte ik schichtig de refter binnen. Ik stak enkele muntstukken in de frisdrankautomaat, maakte mijn keuze en drukte op de knop. Een luide plof en ik pakte mijn blikje cola. Enkele slokken later smeet ik het in de vuilnisbak en slenterde naar de speelplaats". Wie verwacht dat die details een rol spelen in het verhaal, komt bedrogen uit. Als er dan toch eens iets echt belangrijks gebeurt, bv. de dood van de geliefde van de verteller, dan wordt dat in een minimum aantal regels afgehandeld.
De aandacht voor details had de auteur beter besteed aan de taal. Gewone taal is hem vreemd. Mensen zijn nooit bang, ze zijn angstig of bevreesd. Een taalcorrector heeft in dit boek ook nog een flinke kluif aan het regionale of gewoon deficiënte taalgebruik. De klastitularis drinkt hier een tas koffie, een pint of desnoods een fles porto, eet een biefsteak en rijdt met legerbottinnen op een moto. Mensen trekken hun plan, hebben zich onder controle, drummen naar buiten of trappen het eventueel af met of zonder treinticketje. De kuisvrouw maakt de lavabo schoon terwijl ze luistert naar een alombekend hit housemelodietje. Daarna zakt ze in de leefkamer in een zetel of "in één van de lederen sofa's", ze droomt van "gratis vrijkaarten" voor het bal en denkt aan haar kozijn, waarna ze "haar laatste druppel cola achteroverkapt" en dan zijn schoolgerief en zwemgerief klaarlegt... En zo gaat dat maar door. In tegenstelling tot de woordkeuze valt de zinsbouw in dit boek over het algemeen beter mee. Dat komt doordat de meeste zinnen kort en enkelvoudig zijn. Als de zinnen iets langer of gecompliceerder worden, struikelt de lezer ook hier meer dan eens over onzinnen. De schrijver heeft een boek willen maken over het echte leven, over actuele problemen als druggebruik, schoolterreur, criminele jeugd... Hij heeft dat echte leven tot in de details willen oproepen. Dat garandeert echter nog geen boeiend boek. Daarvoor zouden universeler thema's aan bod moeten komen, zou de plot ook interessanter moeten zijn en zouden stijl en taal de lezer ook moeten pakken en verrassen. Auteur noch uitgever hebben bij dit boek oog gehad voor de belangen van de lezer. Als een boek een commercieel product is als een brood of een fiets, dan mag de koper en gebruiker ook verwachten dat de producent zijn eigen kwaliteitseisen formuleert en die ook naleeft. Bij dit boek heb ik nergens het gevoel dat er werk gemaakt is van herlezen van het manuscript, overdenken, uitpraten, corrigeren, herschrijven. Ik voel me hier als klant voor aap gezet. 'Rebels' vond ik het boek eigenlijk niet, al lopen er wel wat jonge criminelen in rond. Het zet me veeleer aan om zelf te rebelleren tegen de manier waarop sommige schrijvers en uitgevers hun lezers behandelen.
[Herman De Graef]
Mac Steenaart
Omdat hij sigaretten gestolen heeft, moet de ik-figuur als taakstraf 'klaarover' spelen. De dochter van de beroofde winkelier bespot hem regelmatig. Als hij een keer voor haar op de bres springt als zij bedreigd wordt, ontstaat er een vriendschap waar de vader echter niets van wil weten. Dit is de inhoud van één van de vier verhalen uit deze bundel, bestemd voor jongeren in de onderbouw van het voortgezet onderwijs. Dit is ook de leeftijdsgroep waarover geschreven wordt. Het gaat met name om herkenbare problemen die jongeren tegen kunnen komen (school, bedreiging, gescheiden ouders, diefstal). Het taalgebruik is eenvoudig, de teksten bevatten veel dialoog. Door de herkenbare situaties lezen de verhalen heel plezierig. Hierdoor is het eenvoudig uitgevoerde boek ook geschikt voor leerlingen met wat minder leeservaring. Boeiend debuut. Vanaf ca. 13 jaar.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.