Naar huis zwemmen
Rolf Lappert
Rolf Lappert (Auteur), Jan Bert Kanon (Vertaler)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Signatuur, 2012 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MAG F 9798 |
15/06/2013
Benjamin Schillings droom is een van de betere coming-of-age-romans van het afgelopen jaar en onmiskenbaar van de hand van Rolf Lappert. Alleen al de beginzin: ‘Ik haat mijn leven’. Het is de stem van Ben(jamin) Schilling: een dromer met gebrek aan lef, bijna zeventien en een halve wees. Zijn vader kwam om het leven bij een vliegtuigongeluk in Afrika; zijn moeder reist als jazzzangeres door Europa en is zelden thuis in Wingroden: een plattelandsgehucht waar de tijd heeft stilgestaan en Ben met zijn seniele grootvader Karl moet zien te overleven. Dat doet hij dromend over een reis met een oude Volkswagenbus door Afrika, en als leerling-tuinder die eigenlijk liever in de garage van dorpsondernemer Maslow aan auto’s sleutelt.
Aanvankelijk gebeurt er niet veel. Erg is dat niet. De kleurrijke, filmische beschrijvingen van het dorp en zijn paar inwoners, de voelbaar zinderende zomerhitte, de goed gedoseerde beeldspraak en de aangenaam tegendraadse observaties van Ben maken dat je evengoed direct door het verhaal wordt opgeslokt. Dan onthult Maslow Ben een wild idee: hij wil nieuws over een gestrande ufo te verspreiden, zodat het gehucht in een pelgrimsoord van ufo-gelovigen zal veranderen. Vervolgens duikt de mysterieuze jonge Lena op en wordt er een moordverdachte aangehouden. Deze licht idiote gebeurtenissen hebben alles in zich om heilloos te ontsporen. Maar Lappert blijft zich concentreren op de onderliggende emoties van zijn protagonist, die in stilte worstelt met zijn traumatische jeugd. Lena schudt Ben wakker, zowel mentaal als fysiek. Niet alleen ontdekt hij voor het eerst wat liefde is, maar vooral ontdekt hij de betekenis van een thuis: de plek ‘waar iemand merkt dat je er niet meer bent’. Dit citaat vormt het motto van Benjamin Schillings droom. Ben voelt een grote aandrang om het gehucht te verlaten, maar Karl weerhoudt hem hiervan.
Ontzettend krachtig is het beeld van Ben wanneer hij de schuur binnenloopt en het laken van het ‘metalen omhulsel’ wegtrekt dat ooit het voertuig moet worden waarmee hij naar Afrika wil. Dan realiseert hij zich dat ‘het stoffige, roestige geval’ nog een lange weg te gaan heeft.
Via Lena creëert Lappert ruimte voor hoop. Door een list slaagt zij erin Ben te laten voelen waar zijn thuis is: bij Karl. Dat wil niet zeggen dat Ben over twintig jaar nog steeds in Wingroden zal zijn. Hij heeft zijn lamlendigheid overwonnen en is gegroeid. Droom niet je leven maar leef je droom, luidt zijn nieuwe levensmotto. En als het vandaag niet kan, dan kan het vast wel morgen.
Een enigszins zwak punt is dat het toeval soms een te grote rol speelt. Daarnaast is Lappert weinig filosofisch en weet hij bovendien niet hoe het verhaal van een passend einde te voorzien. Maar dit zijn slechts kleine minpuntjes. Benjamin Schillings droom is een klassiek coming-of-age-verhaal dat vraagt om verfilming. En Ben is een meer dan gedenkwaardig personage: ongeëvenaard in zowel zijn levenstwijfel als levenslust en vol overtuiging op weg naar volwassenheid.
(Dit is een abstract van een artikel van Mirjam Noorduijn. De volledige tekst is verschenen in De Leeswelp 1, 2013.)
[Mirjam Noorduijn]
C.H.M. Beijer
De ruim 16-jarige Ben(jamin) woont met zijn dementerende opa in het gehucht Wingroden, waar niets te beleven valt. Ben (ik-figuur) is tuinder in opleiding, maar sleutelt liever aan auto’s. Hij droomt van een reis naar Afrika, het continent waar zijn vader bij een vliegtuigongeluk is omgekomen. Met zijn moeder, die als jazz-zangeres door Europa reist, heeft Ben nauwelijks contact. Onder de weinige inwoners van Wingroden neemt Maslow een aparte plaats in. Hij is een fantast, magiër en kunstenaar, die van het gehucht een toeristenoord wil maken. Daartoe ontwikkelt hij een ufo-project. De verteller is met zijn ouwelijke toon over mantelzorg en voorstelling van dementie niet steeds overtuigend. Desondanks is dit jongste werk van de succesvolle Zwitserse auteur (1958, Zürich) een sympathieke coming of age-roman rond vriendschap en verlangen, die doet denken aan bv. ‘Joe Speedboot’ van Tommy Wieringa. Normale druk. Vanaf ca. 15 jaar.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.