Het West-Vlaams versierhandboek : roman
Thomas Blondeau
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
De Bezige Bij, 2010 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MAG F 1232 |
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Enkel raadpleegbaar |
De Bezige Bij, 2010 |
WEFLA MAGAZIJN : ENKEL NA MAGAZIJNAANVRAAG : BLON |
31/12/2011
De tweede roman van Thomas Blondeau overtuigt niet. Het verhaal speelt zich hoofdzakelijk af in Londen, waar de terroristische aanslagen van juli 2005 de achtergrond worden voor de relationele en existentiële besognes van journalist Max Gosset. Deze jongeman heeft in Londen een afspraak voor een interview met een schrijver, maar loopt net voor zijn vertrek nog zijn oude vlam Eva tegen het lijf, die nu de stem is van een succesvolle rockgroep. De ontmoeting zet Max' leven op losse schroeven en leidt tot het nodige overbodige navelgestaar.
De eerste hoofdstukjes hebben een gefragmenteerd karakter en proberen een filmisch gevoel te suggereren door een sterke focus op handeling en detail. Helaas overtuigen de gebeurtenissen niet, een euvel dat Blondeau ook in het verdere verloop van zijn verhaal niet kan afschudden. Alles is net iets te gestileerd, te trendy en te gelikt om de maat van het menselijke op te roepen. Nu en dan komt er wat leven in de gebeurtenissen, maar dat wordt steeds weer tenietgedaan door het weerkerende euvel dat Blondeau geen grip heeft op zijn universum. Op geen enkel moment krijg je het gevoel dat Blondeau vertrouwd is met de wereld van de journalistiek, en nog veel minder met de wereld van de rockmuziek, die hier wordt bevolkt door stereotiepe figuren (ja, er is een norse bodyguard, en ja, er is een louche manager).
Zoals wel meer jonge schrijvers vandaag heeft Blondeau een gebrek aan gevoel voor het beleefde leven van de personages, waardoor de auteur zijn toevlucht zoekt in trendy figuren, enigszins overgeregisseerde situaties (de overburen die tijdens een ruzie met borden gooien, tot in het appartement van Max toe!) en filmische effecten die allemaal moeten toedekken dat de plot nogal minnetjes is. Deze roman bevat enkele stilistisch geslaagde observaties, maar biedt op de keper beschouwd meer pose dan inzicht. [Christophe Van Eecke]
Jos Damen
Op 7 juli 2005 ontploften er vier bommen in London, in metro en bus. In de roman Donderhart van de jonge auteur Thomas Blondeau (1978) is de Vlaamse journalist Max Gosset op dat moment toevallig net in Londen voor een interview met de schrijver Andrew Halbstam. Een dag eerder ontmoette hij oude liefde Eva Witkin die met haar band in London gaat optreden. De bomaanslagen zorgen ervoor dat het geplande korte verblijf van Max twee weken langer duurt en zijn leven bijna op zijn kop gezet wordt. Hij schrijft een artikel over de bomaanslagen, belandt in het ziekenhuis na acute paniekaanvallen en bezoekt met Eva een oude kennis in een afkickkliniek, waarna alles mis lijkt te gaan. Blondeau schetst een scherp beeld van de jonge ambitieuze, licht pathetische, journalist. Hij doet dat in een impressionistische stijl: 'de muziek schoot naar zijn oren als twee horzels'. Ook de sfeer in Londen na de bomaanslagen is goed getroffen, met oog voor detail (popconcert, British Library). De titel van de roman is ontleend aan een lied van de Foo Fighters. Paperback; vrij kleine, ruim gezette druk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.