De kleur van stilte
Elia Barceló
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Querido, 2008 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MAG F 516 |
31/12/2008
Alles begint bij de tango, zo beweren liefhebbers, en dus begint ook Elia Barceló's boek met deze Argentijnse dans. Op een neerslachtige avond zoekt Rodrigo troost op de dansvloer. Hij vindt er echter meer dan waarvoor hij kwam: behalve het genot van het tangodansen ontdekt hij er nl. ook een vrouw die de sensualiteit van de dans perfect belichaamt. Ze kleeft als een zijden sjaal tegen hem aan en ze worden "één enkel lichaam in twee delen".
Het volgende hoofdstuk voert ons een eeuw terug in de tijd. Natalia is een 19-jarig meisje dat in de wieg gelegd is om de tango te dansen, maar gevangen zit in een tijdgeest die dergelijke ambities veroordeelt als losbandigheid. Haar verhaal is doordrongen van tragiek en kortstondig geluk: ze verliest iedereen die ze liefheeft, en de enige man naar wie zij verlangt, is ook diegene met wie zij de laatste tango zal dansen. De titel Tangohart geeft perfect aan waar het in dit boek rond draait: de onafscheidelijke combinatie van tango en passie.
Het laatste hoofdstuk is een knap staaltje verhaaltechniek. Heden en verleden vloeien samen op een wijze die doet denken aan De ontdekking van de hemel van Harry Mulisch. De ik-figuren worden 'je-figuren', alsof iemand toekijkt en stil de wereld dirigeert. Enkele hoofdstukken later worden de personages aangesproken met 'jullie', en als het verleden het heden inhaalt, versmelten ze tot 'wij'. De climax van de roman is daarmee ook het hoogtepunt van de tango: de wereld wordt herleid tot een dansbeweging waarin twee mensen elkaar vinden.
Elia Barceló is niet aan haar proefstuk toe. Ze doceert Spaanse literatuur en creative writing aan de universiteit van Innsbruck en kon met Bal masqué, haar vorige roman, op heel wat bijval rekenen. Tangohart is verhaaltechnisch zeer sterk, al moet het afrekenen met clichés als "rozenrode lippen" en "ogen die fonkelen als kristallen". Barcélo slaagt er wel in om de sfeer van de Argentijnse achterbuurten correct weer te geven met behulp van de vele gedetailleerde beschrijvingen. Die nemen in het boek echter zoveel ruimte in dat er weinig plaats overblijft voor dialogen. Dat lost Barceló dan weer handig op door in elk hoofdstuk een ander personage aan het woord te laten. Via de monologue intérieur komen we zo alles te weten wat we als lezer willen weten.
Lezers die zich graag nestelen in een verhaal vol tragische liefde zullen dit boek met veel aandacht lezen, maar wie op zoek is naar meer dan louter een tangohart zal hier even weinig plezier aan beleven als aan een stationsromannetje. Het boek biedt nl. vakantielectuur om je klaar te stomen voor de zomer of je warm te maken om te dansen. Tangohart vat daarmee de essentie van de tango samen: je laten meeslepen en genieten. [Sarah Vankersschaever]
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.