Meer dan mannelijk
Marion Bloem
Marion Bloem (Auteur)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
De Arbeiderspers, cop. 2007 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : BLOE |
31/12/2008
Zowel de titel als de ondertitel van deze bundel gedichten en schilderijen van Marion Bloem doen me vermoeden dat ik een weinig verrassend boekje in handen heb. De achterflap doet er nog een schepje bovenop: "Persoonlijke gebeurtenissen zoals ernstige ziektes in de familie verwerkte [Marion Bloem] middels gedichten en schilderijen."
De lectuur van enkele gedichten maakt meteen duidelijk dat het schrijven van deze bundel in de eerste plaats belangrijk was voor Marion Bloem zelf. Ze trachtte positieve en pijnlijke gebeurtenissen uit haar leven en dat van haar dierbaren in woord en beeld te vatten. Herinneringen aan een zoon toen hij nog klein was, een echtgenoot met prostaatkanker, een zus die eveneens ziek is, een grootmoeder in een verpleegtehuis: het zijn thema's die voor iedereen herkenbaar kunnen zijn, maar Bloem slaagt er niet in om haar relaas voldoende open te trekken. Het blijft háár familie die in verhalen aan het papier werd toevertrouwd en daar heeft de lezer in principe niets mee te maken.
Nergens weten de teksten echt te raken, terwijl de schrijfster onmiskenbaar over moeilijke tijden schrijft. De gedichten zijn meestal niet meer dan zeer expliciete anekdotes, waarin Bloem kwistig in het rond strooit met abstracta als 'pijn', 'verdriet' en 'liefde'. De verzen zijn vaak banaal en volkomen oninteressant, zoals in 'Moeder tot zoon': "Ik ben vergeten hoe hij keek / toen hij voor 't eerst / met een geel plastic lepeltje / spinazie proefde". Clichés stapelen zich op ("Er is niet altijd tijd / de pijn te lijden / van vergeten verdriet.") en hier en daar duikt een draak van een neologisme als "eenzaamstrijd" op. Bloem rijmelt er op los ("Wij rennen. Hij acht. Mijn man / die alles altijd sneller beter kan / Ik vier. Hij ter preventie en vooral / voor zijn plezier.") en gebruikt de "punten en komma's" uit de ondertitel zeer inconsequent. Kortom: poëzie bevat In de kamer van mijn vroeger nauwelijks.
De schilderijen in dit boekje zijn alleszins sterker dan de teksten. Marion Bloem ten voeten uit: felle kleuren en fallussen zijn rijkelijk aanwezig. Daar waar de gedichten louter sentimentele prietpraat bevatten, zijn de beelden expressief en krachtig. Het boek werd ook mooi vormgegeven. [Reine De Pelseneer]
Annemiek Buijs
Jubileumuitgave van de schrijfster Marion Bloem [1952] ter gelegenheid van haar 55ste verjaardag. De uitgave bestaan uit een selectie van persoonlijke gedichten, proza en schilderijen over gebeurtenissen in en herinneringen aan haar leven en dat van haar familie. De in de figuratieve/expressionistische stijl expliciet geschilderde doeken zijn dominant in de deze uitgave, ze zijn kleurrijk en spetteren van het papier af. Bloem schrijft vooral over haar familie; zoals haar in een verpleeghuis wonende vader, haar Indische oma, een zus met kanker, haar echtgenoot, kinderen en kleinkinderen. Taal en dichtvorm zijn vrij en vol associaties en er worden veel Indische woorden gebruikt. De teksten zijn op diverse wijzen te interpreteren. Deze prachtig uitgegeven bundel is geschikt voor (volwassen) liefhebbers van Marion Bloem, en van vrije poëzie of kleurrijke schilderijen.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.