Zazie in de metro
Raymond Queneau
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
IJzer, cop. 2006 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : QUEN |
31/12/2006
Een barre winter (1939) valt, samen met een drietal andere romans van voor de Tweede Wereldoorlog, te rangschikken onder de autobiografische geschriften van deze gereputeerde modernist in de Franse letteren. Raymond Queneau was de lichtvoetigste onder hen die, vooral na 1945, op zoek gingen naar andere, meer aan de tijd aangepaste vormen van literaire taal.
Het verhaal van deze korte roman, die overigens met zijn latere boeken dezelfde ironiserende fantasie, parodiërende verve en vrijheid van uitdrukking gemeen heeft, speelt zich af in Le Havre (waar Queneau zelf in 1903 geboren werd). Hoofdpersoon is de 33-jarige Bernard Lehameau (Hamlet in het Engels), die tewerkgesteld is als tolk op een Britse oorlogsbasis. Onze held is weduwnaar en oerconservatief, wat in die periode van de Franse geschiedenis (begin van de Eerste Wereldoorlog) wil zeggen dat hij toch onder de indruk is van de schijnbaar Duitse overmacht. Zijn leven is zonder geschiedenis, met een wekelijks etentje bij zijn broer en een regelmatig bezoekje aan de tweedehands boekhandel van mevrouw Dutertre. Daar komt hij in contact met de geheimzinnige Zwitser meneer Fréderique, die later nog voor een verrassing zal zorgen. Verder wordt hij verliefd op Helena Weeds, een Engelse verpleegster op de basis en raakt de 14-jarige Annette, het jongere zusje van een prostituee, verliefd op hem. De verwijzingen naar Queneaus eigen jeugdjaren in Le Havre zijn mettertijd minder interessant geworden, zodat het boek vandaag op de eigen kracht van het verhaal en de wijze waarop het verteld wordt moet varen. En die kracht is nog volop en spetterend aanwezig, samen met de nonchalante en droogkomieke stijl die het kenmerk zou blijven van deze schrijver voor literaire fijnproevers. [Jan Baes]
Redactie
De grote roem van Queneau kwam pas na de Tweede Wereldoorlog dank zij zijn 'Exercices de style' (1947) en 'Zazie dans le métro' (1952). De door Rudy Kousbroek vertaalde 'Stijloefeningen' kunnen nog steeds als magnifiek voorbeeld gelden van wat er met één simpele tekst te variëren valt, en de invloed van Queneau op het werk van Remco Campert is iedere insider bekend. Maar ook 'vóór de oorlog' was Queneau reeds een bijzondere stilist, getuige 'Een barre winter'. Deze roman, die enkele weken uit het leven van een Eerste Wereldoorlog-invalide beschrijft, bezit niet alleen reeds allerlei taalgrapjes à la Zazie, maar ze brengt de lezer ook in aanraking met de ontroerende, onmogelijke liefdes van de hoofdpersoon voor een Engelse militaire verpleegster en voor een Havrese Lolita, zo teer en zuiver weergegeven dat 'Een barre winter' er stralend-warm door wordt. Normale druk. Deze vertaling verscheen in 1989 bij de Bezige Bij.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.