Huis van de schildpadden
Annette Pehnt
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Contact, 2006 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : PEHN |
31/12/2006
Eiland 34 is de roman van een obsessie: "Als kind hoorde ik lange tijd niet méér van het eiland dan de andere kinderen", zo opent het boek. Aan het woord is de vertelster, een meisje dat op school uitblinkt in alles. Of het nu om wiskunde of lichamelijke opvoeding gaat, ze is in alles even goed. Haar vader vindt dat gevaarlijk omdat het jaloezie en nijd opwekt. Hij moedigt zijn dochter aan om zich op een bepaald doel in haar leven te richten. Niet veel later vat het meisje een bijzondere belangstelling op voor de eilanden voor de kust die geen naam, maar een nummer hebben. Om haar te stimuleren krijgt ze van haar vader een boek over kustgebieden en maakt de familie een reisje naar zee. Ondertussen is haar interesse omgeslagen in een ware obsessie. Ze leest over de eilanden, leert de taal en vat het plan op om er naartoe te reizen en er zelf onderzoek te gaan doen. En ze wil niet zomaar naar de eilanden, maar meteen naar 34 omdat dat het verste en onbekendste is. Van bijzonder belang in haar ontwikkeling is haar ontmoeting met professor Losten, een man die ze bewonderend observeert tijdens zijn intensieve lectuur in de bibliotheek. Na een tijdje voor hem gewerkt te hebben, vertrekt ze uiteindelijk, maar belandt na een eerste boottocht slechts op eiland 28. Daar wacht haar een moeilijke tijd waarin ze haar verlangen moet uitstellen en zich ter compensatie concentreert op heel andere dingen. Uiteindelijk lukt het haar om tot 33 te varen van waar ze achter een zwaar mistgordijn 34 denkt ze zien liggen en een beslissing neemt: ze pakt haar spullen... Een open einde, want het is onduidelijk of ze daarmee haar toch voortzet of juist afblaast.
Annette Pehnt heeft met Eiland 34 een bijzonder indringende bildungsroman geschreven. Een meisje leert een passie koesteren, maar ziet niet in dat haar doel eigenlijk onbereikbaar is. Tijdens haar avonturen sterkt ze haar uithoudingsvermogen en wilskracht, maar leert ze ook een zekere nederigheid en ziet in dat niet alles en iedereen kan wijken voor haar droom. Pehnt zet in op de suggestiviteit, wat maakt dat ze personages en gebeurtenissen niet erg uitgebreid beschreven worden. De sfeer daarentegen wordt altijd zorgvuldig geschilderd. Soms is die techniek doeltreffend, maar meestal zorgt het voor een zekere flou artistique die de lectuur vertraagt en saai maakt. Iets meer houvast en wat meer concrete inhoud hadden van dit boek een aangenamer te lezen verhaal gemaakt. [Carl De Strycker]
Theo Vos
De naamloze ik-vertelster is op school in alle vakken goed, van gym tot wiskunde. Ze doet seksuele ervaring op, maar nergens ontvlamt een hartstocht. Tot ze zich bij een zonderlinge professor verdiept in obscure eilanddialicten en besluit zich te gaan verdiepen in de taal van Eiland 34, een van een hoopje doorgenummerde 'vliegenpoepjes' op de landkaart voor de Oost-Friese kust. Wat op het eerste gezicht een klassieke Duitse ontwikkelingsroman lijkt te worden, 'ontaardt' in een kafkaesk-surrealistische Odyssee van eiland naar eiland, terwijl het vasthoudend nagestreefde einddoel nooit bereikt wordt. Een ongewoon boek dat in prachtige melodieuze, sobere taal kunstig balanceert tussen realisme en fantasie en zo een buitengewoon psychisch landschap tekent. Pehnt (1967) debuteerde in 2001 met 'Ich muss los' (nog niet vertaald). Een voorpublicatie uit 'Insel 34' werd in 2002 bekroond. Het boek kreeg ruime aandacht in de Duitse pers. Normale druk, mooi omslag.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.