Russisch familiealbum
Michael Ignatieff
Michael Ignatieff (Auteur)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Roularta, 2003 |
MAGAZIJN : NON-FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : 399.22 IGNA |
31/12/2004
De bekende essayist Michael Ignatieff analyseerde in een aantal boeken de bloedige conflicten van de jaren '90 in ex-Joegoslavië en Afrika -- en schreef er recent ook een roman over: Charlie Johnsons laatste woord (Cossee, 2003). Het korte essay Afgedwongen vrijheid wil een evaluatie zijn van wat volgde op die conflicten: de paradox van het humanitair imperialisme. De Verenigde Staten, een ex-kolonie die vroeger de anti-imperialistische strijd aanmoedigde, intervenieert nu in landen of regio's als Kosovo, Afghanistan en Irak met (o.m.) de bedoeling om er een democratische staatsvorm op te bouwen, of zelfs een hele regio (i.c. het Midden-Oosten) politiek te veranderen. Een tijdelijke bezetting moet leiden tot een hernieuwde, ditmaal democratische onafhankelijke staat. De Verenigde Staten staan niet alleen in de uitwerking van dit humanitair imperialisme (alle westerse landen en internationale oganisaties hangen die visie aan), maar zijn wel de eerste agenten ervan omdat zij de enige natie zijn die de eerste fase van het humanitair imperialisme, de militaire bezetting, kunnen en willen uitvoeren. Deze kunde en wil hangen natuurlijk samen met de geopolitieke belangen van het imperium dat de VS is, hoezeer deze dat ook ontkent.
Ignatieff is een voorstander van dit humanitair imperialisme, en hij vindt het maar logisch dat de VS aan haar eigenbelang denkt. Hij bekritiseert wel de huidige aanpak die hij observeert in Bosnië, Kosovo en Afghanistan. Die is halfhartig en arrogant. De halfhartigheid (Ignatieff spreekt van een "light" versie van imperialisme) vertaalt zich in de goedkope en tijdelijke opzet van operaties. Er wordt te weinig geld en tijd voorzien om grote problemen zoals etnische verdeeldheid, maffiapraktijken, wapenproliferatie etc. te remediëren. De arrogantie blijkt uit de superioriteitsgevoelens van westerse militairen, diplomaten en hulpverleners, en het wantrouwen tegenover lokale expertise die onbekwaam en corrupt zou zijn. In Afghanistan bv. werd het ontwikkelingsplan van de nieuwe minister van financiën Ashraf Ghani genegeerd. De VS, de VN en allerlei NGO's gaan hun eigen weg zonder de Afghaanse regering te raadplegen, en van de beloofde steun wordt maar een deel toegekend. Deze gebreken contrasteren fundamenteel met het doel van het humanitair imperialisme en bedreigen zelfs de verdoken geopolitieke belangen.
Ignatieff schreef deze essays vóór de bezetting van Irak, maar die bezetting demonstreert nog maar eens de tegenstelling tussen het ideaal en de praktijk van het humanitair interventionisme. Een uitweg uit de paradox van het humanitair imperialisme kan Ignatieff niet bieden, en de kritische punten in zijn essay lijken wel zijn eigen geloof in deze nieuwe internationale actie te overstemmen. [Chris Bulcaen]
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.