Buurtkinderen : gedichten
Arjen Duinker
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Meulenhoff, cop. 2000 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : DUIN |
31/12/2001
Arjen Duinker is onmiskenbaar een van de boeiendste 'jongere' dichters in Nederland. De wat bevreemdende houding waarmee lezers en recensenten aanvankelijk tegen zijn eigenzinnige poëzie aankeken, heeft met de jaren terecht plaats gemaakt voor een stimulerende interesse en enthousiasme. Duinker presenteert inderdaad een nieuw soort poëzie, die uitstekend past in de geest van een vrolijk postmodernisme. De dichter richt zich niet op zijn innerlijke ik of op een symboliek die diep wil graven, maar presenteert scènes en waarnemingen van vandaag. Daarbij kiest hij voor een veelzijdige invalshoek; enerzijds blijft hij een buitenstaander, anderzijds schrikt hij er niet voor terug om ironiserend of empathisch positie te kiezen ten opzichte van zijn personages. Daarbij is het taalgebruik bijzonder afwisselend; soms is er sprake van diepzinnigheid, elders maakt de dichter zich haast onbehoorlijk druk of gedraagt hij zich als een hilarische nar. Toch is deze lyriek niet vrijblijvend, maar hoogst doordacht. Beelden en herhalingen zorgen voor een innerlijke consistentie. Het resultaat is een wereld die tegelijk herkenbaar-actueel is en artistiek verantwoord. Poëzie die poëzie kan blijven; met minder neemt de dichter geen genoegen. [Dirk De Geest]
T. van Deel
Duinker, in alweer zijn vijfde bundel, lijkt te geloven dat de werkelijkheid niet te vatten is, want te veelzijdig, maar dat de sensatie van de onuitputtelijkheid van de wereld kan worden overgedragen door lange opsommingen, zoals gebeurt in het gedicht 'Onzekerheid in het heelal': 'Alle geesten tellen mee, / Alle uitspraken tellen mee, / Alle oogopslagen zijn van waarde, / Alle doden zijn natuurlijk gestorven, / Alle schoenen zijn handgemaakt, / Alle rivieren zijn voorzichtig, / Alle ontmoetingen ademen, / Alle luchten zijn geometrisch' enzovoorts. De meeste van Duinkers gedichten hebben een lyrisch-vertellende inhoud, die evenwel onsamenvatbaar is, dikwijls absurdistisch, en bestaat bij de gratie van de woorden. 'Tochtje door de taal?' vraagt ergens een helikopterpiloot. Van heel concreet gaat Duinker soms plotsklaps naar abstract. Wat hem drijft is 'misschien de honger naar de wereld / In al haar krankzinnige helderheid. / Het is misschien de honger naar zintuigen / En het stomme gebruik ervan.' De poëzie zegt het zelf zo en iedereen kan aan deze versregels aflezen dat hier een bijzondere dichter aan het woord is, die met zijn intrigerende poëzie hevig op zoek is naar 'Het begin van het misschien andere'.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.