Het museum van oorlog
Claudio Magris
Linda Pennings (Vertaler), Gerard Pieter Freeman (Inleider)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Gottmer, cop. 1999 |
MAGAZIJN : NON-FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : 245.5 FRAN |
31/12/2000
Rond 1380 vertaalde een anonieme minderbroeder een Latijns handschrift (Actus beati Francisci et sociorum ejus van Ugolino da Montegiorgio) over het leven van St. Franciscus (1182-1226) in het Italiaans. Hij noemde het 'fioretti', of 'bloempjes'. Het werd een anthologie van de handelingen en mirakels van Sint-Franciscus en zijn gezellen. De fioretti ademen de sfeer van mirakel, heiligheid en van de typische Franciscaanse deugden zoals verdraagzaamheid, bescheidenheid, vreugde, devotie en vrijwillig aanvaarden van vernederingen. Tegenover de systematische biografie van St. Bonaventura (Legenda major, 1263) gaat het om bloempjes die losjes bijeengebonden zijn tot een ruiker. Ze dienen gelezen te worden naast de officiële versie. maar van alle werken van Franciscaanse inspiratie is het ongetwijfeld het charmantste.
In de strijd tussen conventualen en spiritualen (voorstanders van de harde lijn en van het oorspronkelijke concept van St. Franciscus enerzijds en voorstanders van een afgezwakte versie van de Franciscaanse leer anderzijds), neemt het werk een duidelijk standpunt in voor hen die de armoede consequent wilden beleven. Heeft Christus ooit bezit gehad? Een vraag waar de moderne mens niet wakker van ligt, maar een vraag die een verbeten strijd deed ontlaaien tussen de Franciscaanse spiritualiteit en de middeleeuwse kerk, die monniken tot op de brandstapel bracht. De auteur van De fioretti is weliswaar geen theoloog, maar tussen de regels door leest men zijn voorkeur voor de zuivere Franciscaanse armoede. Alleen al als je de eerste zin van het werkje leest ("Allereerst moet men bedenken dat de roemrijke Franciscus in alle daden van zijn leven gelijkvormig was aan de Gezegende"), besef je dat De fioretti zijn geschreven/vertaald door een enthousiaste volgeling. Ieder hoofdstuk eindigt met de zin: "Tot lof van Christus. Amen".
De laatste vertaling in het Nederlands dateert reeds uit 1962. Linda Pennings verzorgde een nieuwe vertaling en professor Freeman (bekend van Umbrië : in de voetsporen van Franciscus -- Gottmer, 1998) schreef de inleiding en voorzag de vertaling van verklarende noten. Het is een vlotte vertaling, die de frisheid van de oorspronkelijke tekst uitstekend tot zijn recht laat komen. Fiel van der Ven zorgde voor originele illustraties. [Bernard Huyvaert]
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.