Alles in het klein
Eriek Verpale
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
De Arbeiderspers, © 1997 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : VERP |
Boris Rousseeuw
ob/kt/04 o
Eriek Verpale heeft het ditmaal niet over de Zelzaatse of Wachtebeekse volksmens die hem zo te na is, maar over zijn onmogelijke liefde, nu twintig jaar geleden, voor zijn toen veertienjarige nichtje Gitta. Hoe ziek hij was in zijn mislukte, voortmodderende huwelijk, hoe hij nog zieker werd als 'wederopgeroepene' van het Armée Belge/Belgisch Leger, hoe nat en koud het was in die Godvergeten Duitse bossen en hoe alleen de gedachte aan Gitta hem kon warmhouden. Zo veelkantig als deze roman is, met de onbeantwoorde en onmogelijke liefde voor Gitta gefileerd door drie soorten flashbacks, zo veelzijdig was de avond in Vooruit die aan Verpale werd aangeboden om te vieren dat 'Gitta' na zes jaar uitstellen eindelijk af is. Wat van de liefde nooit gezegd kon worden. Cinefiele herinneringen van Yves Desmet, sobere brieven van Josse de Pauw, melancholische accordeon- en zigeunermuziek van Ronny Verbiest en De Piotto's, en een even daverend als meelijwekkend gastoptreden van Elvis Presley, alias Freddy van Durme, alias Bob de Moor. Iedereen was een stukje Verpale. Spiessens daargelaten zal het overigens niet dikwijls gebeuren dat een auteur in nuchtere toestand wordt toegesproken door één van zijn eigen personages. Alleen de échte Gitta ontbrak, maar dat was niet erg, want het object van zijn tome- en vruchteloze verlangen werd uiteindelijk het verlangen zelf en ze moest dus als anticlimax eindigen. Dat is de toverkracht van Eriek Verpale in dit boek: hij roept uit onze eigen kleerkast de geest op van die ene onbereikbare geliefde en die ene hulpeloze verliefdheid, die nog kan schrijnen als je zelfs de achternaam en het algemeen uitzicht van de geliefde vergeten bent. Die paar edelstenen blijven glinsteren in het vele slijk dat in 'Gitta' zo prominent aanwezig is. Moeiteloos heft Verpale daarmee de vele beperkingen van het boek op : de onbeschaamde Reve-imitaties in brievenstructuur en taalgebruik ("je maakt wat mede"), het zelfbeklag en de herhalingen. Daar moeten we maar aan wennen, Verpale is sinds zijn debuut aan één groot autobioboek bezig met vele Gitta's maar slechts één verlangen naar begrip, rust en geborgenheid. Al kondigde hij aan in het licht van de zaak-Dutroux te gaan schrijven over "oude vrouwen van boven de éénentwintig": ook zij zullen schoenendozen vol wanhopige brieven krijgen. En dat worden dan erg mooie boeken voor ons.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.