Kwaad bloed
Henk van Straten
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Nijgh & Van Ditmar, © 2018 |
VERDIEPING 3 : DUIZENDZINNEN : ROMANS : VANS |
Marnix Verplancke
il/pr/04 a
Met skateboarden los je niet alles op, besefte Henk van Straten na tien jaar huwelijk en het op de wereld zetten van twee jongens. Uit jaloezie op zijn oudste, die zo graag wilde skateboarden, had hij zelf ook een plank gekocht. Met een rotvaart was hij de piste afgegaan, maar hij zag dat wat hij zocht verder lag, de vrijheid was. Dus toen Cuba stierf, de hond die op een uitgedrukte sigaar leek, liet hij een briefje achter op de keukentafel: dat hij weg was en niet meer zou terugkeren. Henk ging in een tussenhuisje wonen, in feite een half huis met op de begane grond enkel een trap en een wc. De vorige bewoner had het gas aangezet en een lucifer afgestreken. Henk dacht er ook soms aan: ‘Het was geen voornemen en zelfs geen echte vrees, gewoon een scenario tussen vele andere.’
In korte hoofdstukjes vertelt Henk van Straten op indringende, maar nimmer sentimentele wijze hoe hij zijn scheiding probeerde te verwerken. Met Duveltjes en handenvol Oxazepam en Fenazepam, ‘de pammetjes’, zoals hij het zegt, en vooral met heel veel verdovende seks. Toen hij nog maar een paar dagen in het tussenhuisje woonde, maakte hij een Tinder-account aan en begon hij te swipen. ‘Het voelde soms als werken’, schrijft hij. Na een tijd neukte hij ook tegen zijn zin, alsof hij zo die onpeilbare leegte diep in zichzelf zou kunnen bevatten.
Van Straten toont heel scherp hoe een drama de geest afsluit en alleen nog een opening laat voor wat je persoonlijk aanbelangt. Op boeken kon Van Straten zich niet meer concentreren, behalve op die zeldzame romans waarin hij zichzelf herkende. Zo genas Max Porters Verdriet is het ding met veren hem van de psycholoog. Want daar had zijn vrijheidsdrang hem uiteindelijk gebracht, op de rand van de labiliteit. En misschien komen we zo wel het echte onderwerp van Van Stratens autobiografische boek op het spoor, het inzicht dat er bij een scheiding geen winnaars of verliezers zijn. ‘De wond was niet geheeld’, schrijft hij over het moment waarop hij, na twee jaar, het tussenhuisje verliet, ‘maar de draad hield de huid bij elkaar en had het bloeden gestopt’.
****
Nijgh & Van Ditmar, 256 blz., € 19,99.
L. Torn
Autobiografisch verslag van de schrijver Henk van Straten (1980), die na tien jaar huwelijk zijn vrouw verlaat en weer op zichzelf gaat wonen. Hij schrijft erover in columns die aanvankelijk in het vrouwenblad Linda werden gepubliceerd. Van Stratens ‘berichten’ zijn hyperpersoonlijk en zonder schaamte neergeschreven. Nogal cru trekt Van Straten de lezer het verhaal in: hij heeft zijn vrouw verlaten en zijn hond is doodgegaan. Hij schrijft over de crisis waarin hij belandt, over zijn angsten en schuldgevoel, die hij vergeefs met alcohol probeert weg te drinken. De veelvuldige seks via datingsites gaat hem tegenstaan; het levert schrijnende notities op. De zorg voor zijn twee zoontjes is Van Stratens redding. Zij doen een appel op zijn vaderhart en trekken hem uit zijn narcisme. Ook in het boeddhisme vindt hij enige troost. Na twee jaar kruipt Van Straten uit zijn dal. Hij gaat minder drinken en ontdekt hoe heerlijk het is om in de natuur te wandelen. Van Straten schrijft goed en spaart zichzelf niet. Alles opschrijven, daar is hij schrijver voor, dat is zijn reflex. Ook als het pijn doet.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.