Een menselijk document dat toont wat berichtgeving in de media kan doen met betrokkenen. Daarnaast speelt besluitvorming ten aanzien van ouderen in tijden van een gezondheidscrisis een rol.
Om zich alsnog te kunnen verzoenen met zijn leven, verlaat Désiré Cordier het pad zoals dat richting graf voor hem was uitgestippeld.Zijn gevoel van eigenwaarde, dat door zijn huwelijk was aangetast, wint hij terug als hij op een heuglijke dag, gezond en wel, in een tehuis voor seniele bejaarden wordt geplaatst. Hij belazert de kluit op virtuoze wijze door zich voor te doen als demente en incontinente grijsaard die op zijn einde afstevent. De rol van zijn leven, en die wordt nóg veelbelovender als er opeens een demente jeugdliefde in het tehuis opduikt.
Met de nodige zelfspot bespreekt de 90-jarige Hendrik Groen, bewoner van een verzorgingshuis in Bergen aan Zee, de gebeurtenissen in zijn kleiner wordende wereld.
Vlak voor zijn 100ste verjaardag besluit Allan het door hem zo gehate bejaardentehuis te ontvluchten. Allan is een nuchter type dat weinig tot geen angst kent en die niet al te lang stilstaat bij zijn beslissingen, maar ad hoc handelt en het avontuur op zijn hoogbejaarde leeftijd niet schuwt. Met alle gevolgen van dien. Het met spanning, humor en absurditeit gevulde en uitstekend vertaalde verhaal leest in een ruk uit. Een heerlijk boek.
