Twee jaar stadsdichterschap van Maud Vanhauwaert (1984) in woord en beeld, verwerkt in een experimenteel en conceptueel ontworpen boek, zonder kaft en opvallend uiterlijk.
Deze jonge schrijfster haalt het speelplein onder de nagels van het kind vandaan, in het felle licht van Sevilla trekken pupillen zich samen, en u wordt gevraagd om duiven van de straten te schrapen. Zo krijgt dat wat hard en voldongen is weer het plooibare van een vermoeden.
