Müller is afkomstig uit de Duitssprekende minderheid in Roemenië en inmiddels naar Duitsland geëmigreerd. In brokkelige stukjes proza bespreekt ze de uitzichtloze situatie van de achtergebleven groep Duitsers in Roemenië, waarbij oorlogsherinneringen en plattelandsellende een rode draad vormen.
Sara en Pietro kunnen maar geen kind krijgen. Op een goede dag laat Sara Pietro in de steek. Ze laat een kort bericht achter: 'Je moeder heeft gebeld. Mario is dood. Wie is Mario?' Mario is de opa van Pietro, die met de fascisten in Rusland gevochten heeft. Na het beëindigen van de Tweede Wereldoorlog kwam hij naar huis terug als een gebroken man. Pietro herinnert zich zijn opa slechts vaag. Hij vertrekt naar Rusland om kennis te maken met de plaatsen waar zijn opa gestreden heeft. Het verblijf in Rusland heeft het effect van een catharsis op Pietro. Hij keert herboren terug en is in staat om zijn verhouding met Sara weer op te nemen.
Jaren na haar vlucht naar de Verenigde Staten gaat een Roemeense vrouw terug naar haar vaderland om uit te vinden wat er gebeurd is met haar jeugdliefde.
Als een doofstomme jongen uitgehongerd en ziek aankomt bij een ziekenhuis in het naoorlogse Roemenie͏̈, ontfermt zijn vroegere speelkameraadje, dat nu verpleegster is, zich over hem.
Roemenië, 1939. Voor een afgelegen joods dorpje komt de oorlog steeds dichterbij. Om het dreigende gevaar af te wenden besluiten de dorpelingen alle banden met de 'oude' wereld te verbreken. Door de ogen van Lena, een jonge vrouw, zien we hoe de dorpelingen hun lot in eigen hand nemen: ze vergeten de tijd en de geschiedenis en sluiten hun dorp compleet van de buitenwereld af. Maar uiteindelijk haalt de realiteit hen in en moet Lena het dorp ontvluchten.
