Hoe reageren gewone mensen in een erg ongewone tijd? Dat is de kapitale vraag in dit boek over de Tweede Wereldoorlog. Het antwoord op die vraag is anders dan vaak gedacht geen kwestie van wit of zwart, maar van vele nuances. De aangrijpende getuigenissen van landgenoten laten daarover geen twijfel bestaan. Bruno De Wever, Rudi Van Doorslaer en andere historici gaan dieper in op thema's als voedselvoorziening en verplichte tewerkstelling en op de complexiteit van verzet en collaboratie in Vlaanderen.
Ze bestonden niet, ze hadden geen verleden, ze hielden hun mond. Meer dan 60 jaar hebben ze gezwegen, de kinderen van Belgische vrouwen en Duitse Wehrmachtsoldaten. Het verhaal van hun oorsprong behoorde tot de best bewaarde familiegeheimen. In de loop der jaren verzamelden de oorlogskinderen stukken en brokken van hun geschiedenis: flarden van gesprekken, foto's, brieven. Meestal blijft er echter een onbekende over: hun vader. In het boek vertellen een 70-tal Belgische oorlogskinderen over hun zoektocht, hun levensverhaal, de vijandigheid die ze ontmoetten en de zeldzame mooie momenten in hun bestaan.
Dagboek over de periode 21 september tot 30 december 1944, toen de Vlaamse schrijver (1885-1968) in de gevangenis van Sint-Gillis vastzat op verdenking van collaboratie.
