Verslag van een Berlijnse journalist (werkzaam bij weekblad Die Zeit) van een verblijf van een paar maand in een landelijk Oostduits stadje, waar hij deel neemt aan het leven van de burgers en vooral in contact komt met randjongeren.
Bijna ongemerkt voor Hünniger, destijds vijf jaar, is in 1989 de Berlijnse Muur gevallen en de nieuwe werkelijkheid ingetreden. Haar deel van het land ervaart de Duitse eenwording als een kaalslag, een rooftocht, een uitholling. Haar vader raakt overspannen, haar moeder laat zich noodgedwongen omscholen. Niemand wil praten over het recente verleden. Naarmate Hünniger ouder wordt en almaar nieuwsgieriger naar de DDR, volharden haar ouders steeds meer in hun stilte.
