Wat doet de ik- persoon in een romancyclus als zijn schepper niet lang meer te leven heeft? De verteller is eerst razend, dan diep bedroefd. Zoals dat gaat bij mensen die in de leegte kijken. Hij besluit haast te maken en zijn schepper voor te zijn in de dood. "Nog voordat het doek valt zal ik me leeg vertellen, ik laat me niet met de buik vol onuitgesproken verhalen de eeuwigheid in sturen omdat hij het bijltje erbij neer moet gooien".
