In Dit is niet het einde zoekt Jan Drost naar een goed leven voor eenentwintigste-eeuwse mensen. Met behulp van schrijvers en denkers als Marcus Aurelius, Søren Kierkegaard en Hannah Arendt en aan de hand van begrippen als rouw, schuld, geweten, liefde en geheeldenken laat hij zien dat we het altijd anders kunnen doen, hoeveel tegenwerking we ook ervaren vanuit de politiek, de samenleving, onze vrienden en familie en onszelf. Drost toont ons hoe we een beter mens kunnen worden. Nu het nog kan.
Politici en intellectuelen geven hun visie op mogelijke bedreigingen van de open samenleving, zoals terreuraanslagen, culturele spanningen en financiële crisis. Met onder meer Guy Verhofstadt, Mark Rutte, Herman Van Rompuy.
Kritische verhandeling over de maatschappelijke aspecten die bijdragen aan depressie als grootschalig gezondheidsprobleem, met wetenschappelijk onderbouwde ideeën voor remedies die zich richten op het bestrijden van sociale ongelijkheid en vervreemding.
Elites willen zich sinds mensenheugenis van de rest van het volk onderscheiden. Hoe wisten die elites zich te handhaven? En waarom geloofden de gewone burgers hen? Pleidooi voor een authentieke radicale democratie, waarin de bevolking echt de macht uitoefent.
Vanuit een minutieuze bespreking van de klassieke gelijkenis van Plato over de grot verdedigt de Denker des Vaderlands het recht van het volk om verheffing en waarheid te weigeren.
Filosofisch politiek essay over de vraag hoe het Westen de sterke punten van zijn eigen waardesysteem kan uitwerken zonder in botsing te komen met zijn eigen idealen.
