Geschiedschrijving moet zowel goede als slechte kanten van een cultuur weergeven, aldus de auteur. Men heeft echter de neiging om het eigen volk in een gunstig daglicht te plaatsen. In de geglobaliseerde samenleving is zo'n nationalistische neiging volgens hem achterhaald: hij pleit voor geschiedschrijving met zelfspot.
Sommige historici beweren dat je niet kunt leren van de geschiedenis. Bregman laat zien dat het verleden juist vol zit met waardevolle lessen. Hij behandelt onder meer de islamisering en secularisering, Wikileaks en de Arabische lente.
Herinneringen van de auteur (1936) aan de Tweede Wereldoorlog die hij als jonge jongen meemaakte, met beschouwingen over de betrouwbaarheid van herinneringen.
