Contrairement à Velazquez, son contemporain du Siècle d'or espagnol, Zurbarán a surtout peint des saints et des saintes. Les premiers sont célèbres, les secondes beaucoup moins. L'auteur n'a d'yeux que pour elles. D'abord pour la façon riche et mondaine dont le peintre les a habillées. Les robes qu'elles portent sont à mille lieues de leur condition. Au fait, qui étaient-elles ces oubliées? À travers une quinzaine de tableaux choisis dans les musées ou les catalogues, Florence Delay mène l'enquête. «Une robe, une vie», telle est la composition de ce livre où le dessein secret de Zurbarán rejoint celui du couturier Balenciaga, autre génie silencieux.
Francisco de Zurbarán (1598-1664) was een van de fascinerendste schilders van de Spaanse barok. Zijn gekruisigde Christus, dode martelaren, mediterende monniken en oversten van soms allang niet meer bestaande orden lijken in hun realisme zo nabij dat je het gevoel hebt ze te kunnen aanraken, maar zijn tegelijk vertegenwoordigers uit een andere wereld. Voor Zurbarán, tijdgenoot van Velázquez en Murillo, waren schilderen en religieuze meditatie twee kanten van een en dezelfde activiteit.