Nu de Tillermankinderen bij hun zeer excentrieke grootmoeder een thuis hebben gevonden, zijn toch nog niet alle problemen opgelost. Dicey, de oudste, heeft er moeite mee de zolang alleen gedragen verantwoordelijkheid voor haar zusje en twee broertjes los te laten en zich aan te passen aan het gewone leven van haar leeftijdgenoten. Ze hebben alle vier hun eigen moeilijkheden maar vormen zo'n hecht gezin en komen zo voor elkaar op, dat het allemaal dragelijk blijft. De schrijfster tracht duidelijk te maken dat je moet leren openstaan voor de buitenwereld.
