Eerste bedrijf. Caro heeft uit verveling meegedaan aan een wedstrijd, uitgeschreven door een damesblad. Ze heeft zó opgeschept over de kwaliteiten van haar man Otto, dat deze is uitgeroepen tot Mister doe-het-zelf. Helaas is Otto de onhandigheid zelve en morgen komen de juryleden om enige proeven van bekwaamheid te zien! Samen met hun buren, Jo en Kobus, wordt een plannetje bedacht: Bob, de zeer handige zoon van Jo en Ko, zal de plaats van Otto innemen en Wilma, dochter van Caro en Otto, zal voor één dag als Bobs vrouw fungeren. Als oma (Otto's moeder), die er niets van begrijpt, nu maar geen roet in het eten gooit... Tweede bedrijf. Een jurylid, een energieke vrouw met een zwaar Duits accent, en een fotograaf komen op bezoek. Er gebeuren allerlei ongelukjes, iedereen verspreekt zich, maar het jurylid schijnt niets vreemds op te merken, misschien doordat ze verliefd is op de fotograaf die op zijn beurt bang voor haar is. Derde bedrijf. Otto zit helemaal in het gips en verband tengevolge van diverse valpartijen en ongelukjes. Het jurylid roept Bob uit tot Mister doe-het-zelf, na een demonstratie van een zogenaamd door Bob gemaakte sneldroogkap die tegelijk de gebruiker in staat stelt gedachten te lezen. Otto kan het niet langer over zijn hart verkrijgen de jury beet te nemen en begint de waarheid op te biechten. Maar dan blijkt dat Caro en Jo iedereen ertussen hebben genomen: het jurylid is een vriendin van Jo die in het complot zit. De fotograaf slaagt erin het damesblad ertoe te brengen een brokkenmaker-van-het-jaar uit te roepen en Otto krijgt de eerste prijs. (cop. NCA)
Een boosaardige man die met zijn vrouw is getrouwd om haar geld en haar nu wil vermoorden voor dezelfde reden. Hij organiseert de perfecte moord. Hij chanteert een klaploper die hij kent van vroeger die haar zal wurgen voor duizend pond. Hij regelt een briljant alibi voor zichzelf. Helaas... de moordenaar komt om en het slachtoffer overleefd. Maar hij geeft de moed niet op. Hij ziet de dood van zijn huurling als een kans om zijn vrouw te laten veroordelen voor de moord op haar moordenaar. Wat bijna lukt, totdat een inspecteur die verliefd is op de vrouw de waarheid ontdekt. (cop. Toneelfonds Janssens)
De 'Vriendenkring van de politie' gaat toneel spelen o.l.v. Albert, de adjunct, die ook in het theater, als regisseur, de lakens uitdeelt. Hij vindt dat er nu maar eens een meer cultureel stuk moet gespeeld worden in plaats van de jaarlijkse klucht. Een drama dus. Voor alle zekerheid heeft hij er zelf één geschreven. Verder handhaaft hij streng de regel dat alleen eigen mensen mogen meedoen. Dat zorgt voor grote problemen als één van de dames een ongeluk krijgt. Als de invaller andere bedoelingen heeft dan in te vallen, de oudste de jongste moet spelen, de acteurs hun tekst misbruiken en de commissaris in de zaal zit, blijkt nog maar eens hoe snel een drama een klucht wordt. (cop. Toneelfonds Janssens)
Uiterst komische geschiedenis van een huishoudster, die plotseling in het vizier komt van een Hollandse Canadees, die zijn schaapjes op het droge heeft en in Nederland een vrouw wil zoeken. De eerste ontmoeting vindt plaats in het huis van meneer en mevrouw Smit, Celien's werkadres. Smit zit in de problemen, omdat hij de vele rekeningen niet meer kan betalen. Daarom is het aangekondigde bezoek van de rijke neef zo welkom. Mevrouw verwacht er echter niets van en weigert thuis te blijven om de neef te ontvangen. Als deze zich dan meldt, zitten vader en dochter met de handen in het haar. En wie neemt de plaats van mevrouw in? Celien! En als mevrouw plotseling thuiskomt, wie wordt dan huishoudster? (cop. Toneelfonds Janssens)
De welstellende industrieel Frederik Diepenbeek leidt samen met zijn vennoot een confituurbedrijf. Hij heeft een frivole zoon, een lieftallige dochter Lotte en over zijn vrouw Adelaïde kunnen we best zwijgen. De levensgenieter houdt van lekker eten en een goed glas wijn. Maar Adelaïde vindt dat hij te bourgondisch leeft en wil van hem een sportman maken. Ze zet hem op heel streng dieet, bestaande uit pap, wat groenten en water. Hij wil zijn conditie op peil houden om zijn vrouw te plezieren en besluit om lid te worden van een boksclub.... Geruggesteund door zijn vriend Tobias speelt hij het spel zo handig dat zijn vrouw Adelaïde hem zelfs verwart met zijn naamgenoot en beroepsbokser Diepenbeek. Zo kan hij zijn vrouwtje een lange tijd om de tuin leiden en profiteert van uitstapjes naar Brussel, Luik en Antwerpen. De poppen gaan pas voorgoed aan het dansen als de echte meester-bokser Diepenbeek opduikt. Tot overmaat van ramp verschijnt dan ook nog de Italiaanse danseres Colette Corolani op zoek naar haar 'Frederico'. Uiteraard valt er één en ander uit te leggen. Uiteindelijk vergeeft Adelaïde de escapades van Frederik. Aan tafel, komt met beafsteak, cornichons en een paar goeie flessen ouwe wijn de verzoening tot stand. (cop. Schellaert)
Roger en Rosa maken op aanraden van hun zoon een eerste reis, sedert hun huwelijksreis, naar Spanje. Ze huren een appartement in een Spaanse badstad. Bij hun aankomst wacht hen een onaangename verrassing: het appartement wordt nog bewoond door de vorige huurders die nog een ganse week vakantie voor de boeg hebben. Er is niets aan te verhelpen, Roger en Rosa moeten die week het appartement met hen delen. (cop. Toneelfonds Janssens)
Twee witters, Kees en Jan, zijn de muren van een lege kamer aan het witten. De een is rechts, de ander is links begonnen. Ieder voor zich praten ze tegen de muur. Daarbij komt Kees meer naar voren als een dromer, een idealist, en Jan meer als een realist voor wie het leven uit "werken, vreten en meiden" bestaat. Als ze na verloop van tijd het woord duidelijker tot elkaar richten, blijkt dat het om twee vrienden gaat die ruzie met elkaar hebben. Jan heeft namelijk de zus van Kees verleid. De ruzie wordt echter bijgelegd. Als de vrouw des huizes, die met een componist getrouwd is, even later het werk komt bekijken, verandert het gedrag van de witters, de lagere, op het seksuele gerichte driften in Jan lijken verdwenen en overgesprongen op Kees. Als de vrouw op dubbelzinnige wijze blijk heeft gegeven van haar bewondering voor het handwerk van de witters, klimt ze de trap van Kees op om zelf een stukje te witten. Bovenop de trap drukt Kees haar lang en hartstochtelijk tegen zich aan, waarna de vrouw wegvlucht. Jan is woedend en vindt dat zijn vriend zich schandelijk heeft gedragen. Maar na enige tijd wordt ook deze ruzie weer bijgelegd. Als de jonge vrouw even later terugkomt om een nog een stukje te witten, wijzen de vingers haar verzoek af. Naast elkaar op een plank gezeten witten de twee vrienden de laatste restjes muur af. (cop. NCA)
Verschueren besluit zijn beste vriend, een vrijgezel, te introduceren bij het vrouwelijk schoon. Hij bereidt zijn makker voor op het grote moment, maar per ongeluk heeft hij zijn eigen adres opgegeven aan de uitgenodigde callgirl. Wanneer het meisje zich aanmeldt, begint de miserie voor de ganse familie. Het ene knotsgekke moment volgt het andere op en wie uiteindelijk wie is wordt er niet duidelijker op. (cop. Toneelfonds Janssens)
