Lachen en gieren met een knipoogje naar het onwaarschijnlijke. André Vanzande heeft zijn aanvraag ingediend om mee te mogen doen aan een examen voor secretaris in een bejaardenhuis. Zijn vrouw Madeleine begint te zweven en denkt dat André enorm veel geld gaat verdienen. Voor haar is dat een promotie en denkt dat ze daarmee stinkend rijk gaat worden, ze is er zelfs heilig van overtuigd dat André die betrekking al beet heeft. Ze begint zich van alles voor te stellen, en de waanzin slaat toe. André en Joske (de zoon), laten alles maar begaan tot ze beseffen dat moeder eigenlijk hoogmoedswaanzin begint te krijgen. Marleen (het poetsmeisje), kan niet veel goeds meer doen, maar wat Madeleine niet weet of niet wil weten, is dat Joske op Marleen verliefd is. Madeleine wil haar vriendinnen overtreffen met de promotie van haar man en ze nodigt vriendinnen uit. Deze zijn niet zo gesteld op de aanstellerij van Madeleine en zeggen de afspraak af. Uiteindelijk en uit beleefdheid komen ze toch, maar dan een dag later, naar de koffiekrans. Wat Madeleine niet weet is, dat het juist op dat moment is, als de vriendinnen aanwezig zijn, dat Joske en André hun verhaal doen. Dit natuurlijk tot groot jolijt van de vriendinnen. Verder ga ik niet vertellen wat er dan met Madeleine gebeurt, maar dat zien we wel... Dit stuk kan en mag men overzetten in het dialect van de streek. (cop. Quintens)
De oude baron van Beukel heeft op de dag van zijn 60ste verjaardag de staatsloterij gewonnen. Zijn huishoudster hoort het en verwittigt het hele dorp. Ineens krijgt de baron allemaal mensen over de vloer die geld willen. Maar dan blijkt het een vergissing geweest in de krant en iedereen druipt af. Gelukkig krijgt hij dan toch nog bezoek van zijn nichtje die helemaal van niets weet. (cop. De Bisschop)
Elodie is getrouwd met Alolphe. Ze is echter niet zo gelukkig meer, want zij voelt zich erg verwaarloosd door haar man. Voortdurend verwijt zij Adolphe, dat zijn salaris ontoereikend is voor haar verlangens. Bovendien verdenkt Elodie haar man ervan, dat hij een verhouding heeft met Adèle, het dienstmeisje. Tijdens een van de vele ochtendruzies fantaseert Elodie, dat zij een minnaar heeft en plotseling stapt de knappe Adonard de slaapkamer binnen. Juist omdat Adonard uit haar verbeelding voortspruit is hij de meest ideale man, die er voor Elodie bestaat: rijk, knap, attent en hartstochtelijk. Kortom, een schrille tegenstelling met Aldophe, die net een onderdanig telefoongesprek moet voeren met zijn directeur, meneer Fessard-Lebonze. Wanneer Elodie te horen krijgt dat haar man zal ontslagen worden, slaan bij haar de stoppen door. Adolphe verdiept zich samen met de kinderen in een andere fantasie. Hierin leest Adolphe, meneer Fessard-Lebonze eens flink de les... Een stuk waarin fantasie en werkelijkheid hand in hand gaan. (cop Toneelfonds Janssens)
